Het schoolvoorbeeld van het thema ‘kinderen in gevaar’ is The Shining van Stanley Kubrick, waarin moeder en vader elkaar het huis uitvechten, de een zoals bekend gewapend met een hakbijl, terwijl de vijfjarige Danny Torrance geen kant op kan. Minder gruwelijk maar evenzeer vernietigend voor de kinderziel gaat het eraan toe in de nieuwe Zweedse film Charter van Amanda Kernell. Ouders gescheiden. Kinderen wonen bij de vader. Maar dan krijgt de moeder ’s nachts een telefoontje van een huilend zoontje. ‘Ik wil hier niet meer zijn. Kom me halen.’
Alice (Ane Dahl Torp) reist meteen vanuit Stockholm naar het gehucht waar Mattias (Sverrir Gudnason) woont met Vincent en Elina, hun kinderen van respectievelijk een jaar of tien en veertien. Wat er precies aan de hand is met de vader, misschien huiselijk geweld of verwaarlozing, is niet duidelijk. Maar Alice kidnapt daar haar kinderen en vliegt met hen naar Tenerife.
Het contrast tussen sneeuw en zon illustreert het thema: Alice, door haar ex beschreven als ‘psychotisch’, is op zoek naar een weg uit haar mislukte leven. Eerst komt zij over als een uitstekende moeder die haar kinderen uit een penibele situatie redt. Maar dan blijft onduidelijk wat voor ergs Mattias zijn kinderen precies aandoet. Het kan heel goed zijn dat de blauwe plekken die Alice op de rug van haar dochter ziet, inderdaad komen doordat die iets te enthousiast heeft gesport. Vervolgens valt het zoeklicht stukje bij beetje op Alice en rijst de vraag of zij wel zo onschuldig is.
Charter is een ongewoon echtscheidingsdrama dat een vertrouwd verhaal vertelt: ouders die voor hun kinderen moeten zorgen terwijl zij zelf nauwelijks het hoofd boven water weten te houden als het gaat om eigen trauma’s en omgaan met de complexiteiten van mens zijn. In een prachtige scène – Mattias confronteert de gevluchte moeder en kinderen in een hotel in Tenerife – blijkt de motivering van de vader voor het eerst. Onwillekeurig doemt de figuur van Jack Torrance uit Kubricks film op. In werkelijkheid gaat het niet om ‘giftige man met bijl’ en ‘vrouw als slachtoffer’, maar om gewone mensen. Alice en Mattias (en Jack en Wendy) zijn ouders, net als iedereen kwetsbaar als gaat om hun diepste begeerten.
Regisseur Kernell slaagt erin de acteurs alle ruimte te geven, zodat het verhaal zich op een natuurlijke wijze ontwikkelt. Uiteindelijk moet Alice kiezen: voor zichzelf of voor de kinderen. Een vernietigend dilemma: als ze ‘terwille van de kinderen’ leeft, cijfert ze zichzelf onherroepelijk weg. Doet ze dat niet, dan is ze haar kinderen kwijt. In een karaokebar in Tenerife zingen moeder en kinderen I’d Do Anything For Love van Meat Loaf. Het lijkt of ze eindelijk gelukkig zijn. Maar wie de tekst van het nummer kent, ziet de donkere wolken hangen. Alles doen we voor de liefde, álles. Maar altijd zijn er grenzen – zelfs als het gaat om de liefde voor je kinderen.
Vanaf 14 mei te zien bij Picl, vanaf 27 mei bij de overige streamingdiensten