Third Eye Blind

Eindelijk! Third Eye Blind komt na zeven jaar terug naar Nederland: de band uit San Francisco speelt 8 november in de grote zaal van de Melkweg. De voorverkoop is deze week begonnen. Bij dat heuglijke nieuws past een terugblik naar de grootste hit van de band. Bij lange na niet hun beste nummer, maar wel het meest zómerse nummer van Third Eye Blind, om niet te zeggen een van de ultieme zomerhits van de jaren negentig (en zoals altijd bij Third Eye Blind zit het venijn in de tekst): Semi Charmed Life.

8 november, Melkweg The Max, 19:30 uur.

Solar

Een ‘speeltuin voor volwassenen’, noemen de organisatoren het zelf: het inmiddels behoorlijk groot gegroeide, driedaagse Solarfestival in Roermond. Wat voor Solar spreekt is allereerst de fraaie locatie (bij de Maasplassen) en daarnaast het brede programma, dat tegelijk prettig afgebakend is: alles op Solar, of het nou funk, hiphop, dance of pop is, swingt. Wie dit weekend licht of zwaar wil rócken, moet niet naar Roermond, maar naar Wijk aan Zee (zie hieronder). Dat wil allerminst zeggen dat Solar geen randje heeft. Sterker: Joost van Bellen heeft er zijn eigen RAUW-podium. De eredivisie van de Nederpop staat er: Jett Rebel en Typhoon. Evenals de jongeman die als een van de weinigen in Nederland anno 2015 nog een debat kan ontketenen over popteksten: Ronnie Flex. En de man zonder wie er geen Typhoon en geen Ronnie Flex waren geweest: Extince.

Wie erin geslaagd is Typhoon het afgelopen jaar níet live te zien: zie hier nog eens waarom hij (en zijn band!) in Nederland op dit moment op eenzame hoogte staan.

31 juli, 1, 2 augustus, Maasplassen Roermond.

Sleazefest

Het begon ooit als een uit de hand gelopen barbecue, maar is uitgegroeid tot het kleinere, tweedaagse noordelijke broertje van Speedfest: een viering van de rafelrand van de rockmuziek. En net als bij Speedfest, waar Peter Pan Speedrock de drijvende kracht achter is, wordt Sleazefest jaarlijks aangejaagd door een band: Zzz. De tweemansband speelt er uiteraard zelf ook. En alleen dat is al goed nieuws, want waar Zzz ook speelt, het dampt en stoomt:

31 juli en 1 augustus, strandpaviljoen Timboektoe, Wijk aan Zee.

Sinatra: All or Nothing at All

Deel 1 van de grote Sinatra-documentaire opende met stemmen van Bekende Amerikanen onder wie Bill Clinton, die de lof van de juist overledene zongen. Dan een inzoomer op een jukebox. Het mechanisme zoekt een singletje, de pianist speelt het intro en die stem klinkt, met die niet te evenaren timing en die vertrouwelijkheid aan de toog tussen klant en barkeeper, zanger en luisteraar: ‘It’s quarter to three.’ Weerloosmakend. Nauwelijks is het zingen begonnen of er komt een andere stem doorheen. Moet dat nou? Hou je kop man. Maar het is Aznavour die vertelt hoe hij en andere Franse zangers van Sinatra leerden langzame nummers veel langzamer te zingen. Je hebt dus het chanson van voor en na Sinatra! Kijk, dat is nog eens een begin: Amerikaan Alex Gibney die zijn ode laat beginnen met een Fransman die in het Frans vertelt over Franks belang voor het Franse lied. Dan weer een korte frase van One for My Baby en Bruce Springsteen die vertelt hoe hij met zijn moeder op zondagmiddag op kroegentocht moest om zijn vader te vinden. In een donkere tent klonk Sinatra. ‘Luister goed’, zei moeder, ‘that’s Frank Sinatra and he’s from New Jersey.’ Net als kleine Bruce, die ook nog half Italiaans was. Een aansporing? Heeft hij dus nooit vergeten. Of verzonnen, of zich later verbeeld. Maar wat doet dat ertoe? Zo gaan de verhalen en getuigenissen maar door. En, belangrijker, steeds zien en horen we Sinatra zelf in die lange film die hem in alle opzichten recht doet – in goed en kwaad. Deel 1 nog te zien op Uitzending gemist. Deel 2 vanavond.

Alex Gibney, Sinatra: All or Nothing at All, deel 2. NTR, Het uur van de wolf, donderdag 30 juli, NPO 2, 22.45 uur.

Baardmannetjes

Met schaamrood beken ik dat ik toch af en toe weer naar Baardmannetjes ga kijken. De baardman is, zegt Wikipedia, een zangvogeltje uit de rietlanden, behorend tot de familie van de Panuridae. Familie die maar uit één soort bestaat, namelijk die van de baardman. Is dat niet wonderbaar? Hij is niet beschermd want hoewel voor 1950 onder de naam ‘baardmees’ bij ons zeldzaam, doet hij het nu, in tegenstelling tot de bijna verdwenen veldleeuwerik en de hard achteruit lopende grutto, lekker, vooral in Flevoland. En belangrijker, hij (en zijn vrouwtje dat trouwens geen baard heeft maar wel baardman heet) is naamgever van een MAX-programma dat ik ‘aardig’ zou willen noemen. Baarddragers Nico de Haan en Hans Dorrestijn (respectievelijk vogelprofessional en -amateur) trekken door het land op zoek naar vogels, bekende en zeldzame. Dorrestijn doet bestellingen van vogels die hij zelden of nooit zag en soms weet De Haan die te leveren, soms lukt het niet. Ze vormen een komisch duo met Dorrestijn als lyricus en De Haan als nuchterling. Ze katten elkaar vrolijk en respectvol af. In de eerste aflevering waren de mannen, oubollig en wel, op de Hoge Veluwe en bezorgden me een appelflauwte met een appelvink. Wat een schoonheid. Niet zeldzaam maar voor de leek zelden te zien. Onschuldig vermaak met educatieve opbrengst.

Baardmannetjes, MAX, vrijdags, NPO 2, 21.15 uur.

Beeld: (2) (Baardmannetjes © MAX)