Het choreografenduo Andrea Leine en Harijono Roebana is voortdurend op zoek naar nieuwe vormen om dans te gebruiken in een theatervoorstelling. Vorig jaar, bijvoorbeeld, creëerden ze Merg, een dans-opera, waarin zang en dans een gelijkwaardige rol speelden, en ook in Theriak, hun nieuwe voorstelling, vormt de choreografie slechts een onderdeel van het totaalplaatje. Er is veel ruimte voor live-muziek (uitgevoerd door harpiste Lavinia Meijer), tekst en performance, waardoor Theriak tegelijk een dansvoorstelling, een theatrale performance en een bizar harprecital is.
Theriak (naar het wondermiddel uit de oudheid dat bescherming zou hebben geboden tegen de pest en geelzucht), zo valt te lezen in het programmaboekje, is een ode aan het menselijk onvermogen, en dat valt op het toneel wel terug te zien. Het decor is opgebouwd uit losse, onsamenhangende onderdelen, het publiek zit op en rond het podium, het gehele toneelbeeld oogt onaf. In deze curieuze omgeving worstelen de performers met zichzelf en elkaar. Ze roepen door elkaar en lijken niet tot overeenstemming te kunnen komen over wat ze nu eigenlijk willen. Als danseres Heather Ware vol overgave aan een monoloog begint, raakt ze de kluts kwijt en verwatert haar moment. Danser Marco Purcaro draagt een gevoelvol gedicht voor dat niet aankomt bij de anderen – zijn collega’s kletsen er gewoon doorheen. Iedere aanzet wordt in Theriak onderbroken. Niets komt écht uit de verf.
Als de voorstelling dan eindelijk op stoom komt, zijn het niet de dansers, maar is het harpiste Lavinia Meijer die de show steelt. Aan het begin van de voorstelling schuifelt ze nog als een klein onzeker meisje op veel te grote glitterpumps over het podium, maar nu laat ze haar harp sissen, schreeuwen. Ze slaat op de snaren, gaat haar instrument met een schroevendraaier te lijf, is, kortom, genadeloos. Wat de dans betreft blijft men echter met een hongergevoel achter. Het onvermogen dat de dansers tonen mag dan bewust en gepland zijn, het maakt de voorstelling ook wat tam. Om nieuwe vormen van dans te ontdekken dient men echte risico’s te nemen – en geen ingecalculeerde.
Leine & Roebana, Theriak. Te zien tot 21 februari