Het is allemaal uiterst relevant nu rechtse Israelische tegenstanders van welke vrede met de Palestijnen dan ook, een cassettebandje hebben geopenbaard waarop Arafat - na moskeebezoek in Zuid- Afrika, en flink onder druk gezet door kritische vragenstellers - opriep tot een jihad om Jeruzalem te bevrijden, en zijn vredesakkoord met Israel vergeleek met het verdrag dat Mohamed in 828 met de inwoners van Mekka had gesloten.
Voor rechtse Israeli’s en ook voor de socialistische minister-president Rabin blijkt daaruit weer eens de onbetrouwbaarheid van de Palestijnen in het algemeen en Arafat in het bijzonder. En zelfs minister Jossi Sarid, een duif met haren op z'n tanden, vindt dat Arafat zijn woorden moet terugnemen opdat het ‘Gaza-Jericho-eerst’-akkoord niet zal leiden tot een ‘Gaza- Jericho-laatst’-akkoord, en Arafat het dus nooit verder zal brengen dan burgemeester van Jericho of opperhoofd van Gaza.
Het is maar hoe je het bekijkt. Gaza-Jericho is bedoeld als eerste stap naar Palestijnse autonomie op de westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook; over Jeruzalem zou later pas worden gesproken. Iedere betrokkene weet dat de status van Jeruzalem het allermoeilijkste probleem is, daarom hebben werkelijke voorstanders van het vredesproces er altijd voor gepleit dat dit tot het allerlaatst zou worden uitgesteld.
Israel heeft intussen echter het Arabische Oost-Jeruzalem geannexeerd en weigert het als deel van de Bezette Gebieden te beschouwen - een claim die door de rest van de wereld niet wordt gehonoreerd. Bovendien is het gebied dat Jeruzalem volgens de Israeli’s beslaat, steeds meer uitgebreid en binnen dat gebied kunnen Palestijnen door allerlei administratieve maatregelen niet bouwen, terwijl de joodse nederzettingen er in een enorm tempo uitbreiden. Jeruzalem wordt op deze manier steeds meer ‘verjoodst’ en raakt steeds verder af van de multiculturele, multigodsdienstige stad die ze ooit was. Deze feitelijke Israelische annexatie van Jeruzalem gaat niet minder in tegen de geest van het vredesakkoord dan Arafats oproep tot strijd om de stad voor de moslims te behouden.
De plannen van gematigde denkers aan beide zijden om Jeruzalem tot gezamenlijke hoofdstad van twee staten - Palestina en Israel - te maken, worden dan ook steeds irree"ler. Het idee dat Jeruzalem misschien zou kunnen worden gei"nternationaliseerd en onder de hoede van de Verenigde Naties gesteld, is intussen voor Israel al helemaal ondenkbaar geworden. Arafat heeft nog heel wat ‘inspanning’ te verrichten om z'n ‘rechtvaardige strijd’ niet in een bij voorbaat verloren ‘heilige oorlog’ te laten ontaarden. Een klein beetje steun van Israelische duiven zou hij bij deze jihad wel kunnen gebruiken.