Met veel bombarie presenteerden zij deze week hun pamflet Niet Nix, waarin de oude garde welwillend wordt geadviseerd welke kant het uit moet met Nederland en met de PvdA in het bijzonder. Jongeren passief? Cynisch? Nixerig? Welnee! Deze PvdA jongeren zijn vuurrood en bevlogen. Althans, zo presenteren zij zichzelf in hun geschrift, waarin ‘het ondenkbare weer gedacht mag worden’.
In het publiek staan de grijze duiven van de partij te juichen - dezelfden die er in het pamflet ongenadig van langs krijgen. Milieuspecialist Ferd Crone is ‘zeer tevreden’ over de Niet Nix-stroming, die in felle bewoordingen de algehele minachting voor het milieu laakt. Crone, PvdA-draaikont in de kwestie van het vliegveld Beek, voelde zich kennelijk niet aangesproken. En onderwijsminister Jo Ritzen bleef even minzaam en ongrijpbaar als altijd tegenover de jongeren die hadden opgeschreven dat het hele Nederlandse onderwijs op de schop moet.
De ook niet meer piepjonge, kalende partijvoorzitter Rottenberg, grote inspirator van Niet Nix (het hele pamflet ademt zijn geest) adviseerde de jonge honden ‘nog even niet mee te willen dansen’. Met andere woorden: hartstikke leuk hoor, maar ga eerst maar eens afstuderen.
Andere partijbaronnen reageerden uitgelaten op de revolutionaire geluiden van de jonge honden. ‘Verfrissend’, ‘vernieuwend’, ‘positief’ - de kinderen worden bijkans doodgeknuffeld. Het is geen nieuws dat men staat te springen om een nieuwe generatie politici met een eigen geluid.
Maar hoe revolutionair zijn de ideeën van Niet Nix nu eigenlijk? Oké, het koningshuis moet er, zoals in ieder revolutiair plan, aan geloven, en over onderwijs en milieu worden inderdaad hartige woordjes gesproken, maar voor de rest maakt het pamflet vooral de indruk van vrijblijvende luchtfietserij. In een aantal brainstormsessies is een hoop leuke dingetjes voor de mensen bedacht, in de trant van zeppelins als alternatief openbaar vervoer.
En waar komt eigenlijk die modieuze behoefte vandaan om zich als een nieuwe ‘generatie’ te presenteren? De scheidslijnen tussen de ideeën binnen de partij lopen helemaal niet langs generaties, ook oude rotten als Wöltgens en Kalma vinden dat er meer bevlogenheid en minder aandacht voor de boekhouding moet komen.
‘De partij moet een laboratorium worden voor progressieve politiek’, schrijft Niet Nix gezapig. Het lijkt allemaal niet echt te ontspruiten uit een nieuw ontwaakt ideologisch bewustzijn, waar de partij nu juist zo dringend behoefte aan heeft. Deze rode jongeren morrelen niet aan de fundamenten van hun partij, maar hebben vooral véél verstand van pr. Helaas. Want nu zelfs het ondernemersblad ManagementTeam in het jongste nummer Karl Marx op de cover brengt, mochten we van de jonge honden van de PvdA wel iets meer animo voor de klassenstrijd verwachten.