Columnist Hugo Borst zei zondag bij Studio Sport dat de jongere spelers van Feyenoord blij zijn dat de overheersende karakters Van Hooijdonk en Bosvelt zijn vertrokken. Als ik Borst goed heb begrepen is de sfeer in de kleedkamer zonder de twee toppers zo’n stuk aangenamer. Welke jonge spelers zou Borst bedoelen? De Nooijer (34), Van Wonderen (34), de keepers Zoetebier (33) en Lodewijks (36)? Of de welbespraakte Japanner Ono, de altijd gesticulerende Koreaan Song, of toch de kritische Chilenen Pardo en Acuña? Kennen we buiten Van Persie eigenlijk een jeugdige speler van Feyenoord die recht van spreken heeft. Leonardo? Smolarek? Gyan? Loovens? Lurling? Als waar is wat Borst zegt, lijdt ook Feyenoord aan de Hollandse ziekte. Ik wens Feye noord een gezellig seizoen, met veel kaartavonden, biljartavonden, dartavonden en veel uitjes met de vrouwen en het bestuur. Met die instelling, met de veel prettigere sfeer zonder Pierre en Paul, hoeven Ajax en PSV zich net als het vorige seizoen geen zorgen te maken.

Wat is het toch met die Hollandse ziekte, om het gemakshalve zo maar even te noemen. De Nederlandse vrouwenzwemmers bij het wereldkampioenschap in Barcelona waren op de estafette ook zo gelukkig met de sfeer zonder Inge de Bruijn. Dat ze geen medaille wonnen, ach, wat maakt het uit, het was gezellig. En de coaches stimuleren dat labbekakkerige gedrag ook nog eens. Stop dan met topvoetbal en met topzwemmen. Maar sta Inge de Bruijn en spelers als Van Hooijdonk en Bosvelt niet in de weg.

Onlangs was ik chef de mission van de Nederlandse ploeg die deelnam aan de Europese Maccabi Games in Antwerpen, de zogenaamde joodse Olympische Spelen. Daar streefden we in de eerste plaats naar een goede sfeer, naar gezellige spelen. Dat we zes keer zilver wonnen en één keer brons, was meegenomen. Je kunt ook zeggen dat we zes finales verloren, dus hebben gefaald. Maar wij hadden geen professionele topsporters in de ploeg, sporters die alles laten voor hun sport. Wij zouden ook met een gouden plak geen telegram hebben ontvangen van de koningin zoals Inge de Bruijn vorige maand na haar twee gouden plakken. Wij wilden winnen, maar niet ten koste van de goede sfeer, zodat ook de mindere spelers hun wedstrijden mochten meespelen. Wij waren het Feyenoord van Antwerpen, wij waren zonder dat we het beseften een week lang Feye noordjoden.