Azartplein. Narrenschip. Marihuana.
Ik las De idioot toen ik 28 was, zoals Mysjkin. Ik was toen al idioot. Nu kan ik mezelf prins August noemen, ambassadeur van de Amsterdamse subcultuur.
Zoals alle helden van Dostojevski, doet ook Mysjkin niks. Hij is niet bezig met zijn eigen leven, hij houdt zich alleen bezig met zijn omgeving. Dostojevski was namelijk alleen geïnteresseerd in geniale experimenten met de menselijke natuur.
Prins August: Ik kocht ooit ezelsoren. Voor vier florijn, Europas eerste munteenheid. Voor vier munten kreeg ik duizenden glimlachen. Toen de euro was ingevoerd, kostte de oren negen florijn. Glimlachen is duurder geworden. Dat is het resultaat van de globalisering.
Bijna twee jaar geleden leed het Narrenschip schipbreuk in een kanaal. Beter gezegd, een kluns van de bemanning stuurde de verkeerde kant op, zoekend naar de thuishaven. Een elektriciteitskabel van energiebedrijf Nuon voor de regio Alkmaar werd beschadigd, zodat de koeien niet konden worden gemolken. De klunzen raakten de kluts kwijt. De ambassadeur bleek een slechte kapitein. En de advocaten van Nuon daagden de idioot voor de rechtbank.
Niet wij worden berecht, aldus August, Amsterdam staat terecht. Deze stad trekt de jonge elite uit Europa niet alleen aan door drugs en prostitutie, maar ook omdat hier nog steeds de geest van vrijheid heerst die zo karakteristiek was voor de jaren zestig en zeventig. Die vrijheid begint nu steeds meer op een dooie te lijken. Het geld heeft onze subcultuur vermoord. Dankzij een ambtenaar is dit plein naar Azart (geestdrift) vernoemd. Van de vrijheid van toen is alleen een naam overgebleven. Ik ben als idioot geboren in een maatschappij waar de politie de baas was. Met mijn afwijking begin ik er meer en meer als een vreemde uit te zien in mijn moederstad. Ik rook Kitam uit Marokko om twee redenen: goedkoop en romantisch. Kitam groeit op de plekken waar ooit de bloem Azar bloeide. In de oudheid speelden kinderen met deze bloemen. Wie Azar vond, kon alles winnen of verliezen. Azart, ons schip, moet winnen!
De kern van De idioot is een positief en wonderschoon mens te tonen: de wetten van het leven. Die wetten hebben de prins opnieuw tot idiotie gebracht.