Rome – 29 mei Sara (22). 31 mei Maria Teresa (40). 7 juni Federica (30). 8 juni Michela (29). 9 juni Alessandra (46). Allemaal vermoord door hun ex-partner of echtgenoot; de recentste vijf slachtoffers van de ‘Femminicidio’, de Vrouwenmoord, zoals het sinds 2013 heet in het Italiaanse strafrecht.

Het vermoorden van je ex-partner of echtgenote omdat zij je de deur heeft gewezen is sinds 2013 een specifieke misdaad, die zwaarder wordt gestraft dan een ‘gewone’ moord. De afgelopen tien jaar waren 1740 Italiaanse vrouwen slachtoffer, vaak gingen ze eerst door een hel van stalking, bedreigingen en soms mishandelingen. De mannen die dit doen zijn ‘normale’ Italiaanse mannen. De laatste selfie van een paar weken voor de moord toont steeds een vrolijk paar, zij meestal stralend lachend, hij stoer en breed naast haar. De man op wie zij kon bouwen.

‘Het minst intelligente dat wij Italiaanse mannen kunnen doen, is de wereld opdelen in de “monsters” en “wij”, wij mannen die zoiets natuurlijk nóóit zouden doen’, schrijft de Italiaanse schrijver Nicola Lagioia in een opmerkelijk redactioneel voor de krant La Repubblica. Nicola Lagioia (43) won vorig jaar met zijn roman De wreedheid de Premio Strega, de belangrijkste literaire prijs van Italië, en geldt als een van de interessantste schrijvers uit zijn generatie. Maar in zijn stuk boogt hij niet op zijn roem, integendeel, hij buigt nederig het hoofd, als horende tot de soort ‘Italiaanse man’.

‘Wat hebben de vrouwenmoordenaars en ik gemeenschappelijk, dat lijkt mij de juiste vraag’, schrijft Lagioia. Hij komt tot de conclusie dat het gaat om ‘een dramatische mis-interpretatie van het Italiaanse matriarchaat, dat steeds als alibi wordt gebruikt’. Italiaanse mannen zoeken een moeder/verpleegster in hun vriendin, verloofde of echtgenote. Dat op zich is geen nieuws. Maar het zieke schuilt ’m, aldus Lagioia, in het feit dat de Italiaanse man absoluut niet kan dealen met een andere vrouwfiguur dan de eeuwig voor hem klaar staande, onvoorwaardelijk van hem houdende, iedere wens vervullende, moeder. Als een meisje of vrouw aan een Italiaanse man zegt dat ze genoeg van hem heeft, is dat voor hem ‘een misdaad tegen de natuur’. Het grootste probleem, meent de schrijver, ‘is dat wij Italiaanse mannen geen nederlagen kunnen accepteren, geen mislukkingen. En buiten staat de hele maatschappij voor ons klaar om luidkeels te bevestigen dat iedere wens van ons heilig is.’