Beiroet – Libanon heeft genoeg redenen om een regering te vormen. De veiligheidssituatie verslechtert; dit jaar waren er al vijf zelfmoordaanslagen.
Bovendien zijn er inmiddels ruim negenhonderdduizend Syrische vluchtelingen in het land en het einde van de stroom is nog niet in zicht. Zij vormen een extra druk op de infrastructuur. Er is niet genoeg elektriciteit en er dreigt een watertekort.
Vandaar dat de premier en president de druk opvoeren om tot een akkoord te komen. Een neutrale stabiliteitsregering lijkt voor het eerst sinds april binnen handbereik. Daarin nemen de 14 maart-coalitie, geleid door de soenniet Saad Hariri, en de 8 maart-coalitie, geleid door het sjiitische Hezbollah, ieder met acht zetels plaats. De laatste acht zetels zullen naar onafhankelijke kandidaten gaan. De ministeriële portefeuilles zullen rouleren tussen de verschillende sektes en coalities. Het Libanese politieke stelsel is gegrond op verdeling van de macht onder de zeventien sektes die het land rijk is.
Dat de aartsrivalen tot een akkoord kwamen is een wonder, maar nu dreigen de christenen buiten de boot te vallen. Samir Geagea, leider van de Christelijke Libanese Krachten, heeft al te kennen gegeven onder geen voorwaarde met Hezbollah in een regering te treden. Nu dreigt ook de Vrije Patriottische Partij van Michel Aoun, de christelijke bondgenoot van Hezbollah, zich terug te trekken.
Struikelblok is het rouleren van ministeries; Aoun wil dat zijn schoonzoon Gebran Bassil het ministerie van Energie en Water behoudt. Minister Bassil noemde het ‘het recht van de christenen’ om de olie in Libanon in handen te houden. Hij beargumenteert dat andere strategische ministeries, zoals Binnenlandse Zaken, als garantie naar de soennieten en sjiieten gaan. De minister ziet een glansrijke rol voor zichzelf in de ontwikkeling van Libanons olie- en gasrijkdom. Bassil gaf een stripboek uit waarin hij zijn zoon toont waar zijn harde werk in 2020 toe heeft geleid: een nieuwe trein langs de kust, een metro in Beiroet en een nieuwe dam.
Maar vooralsnog lijkt dit scenario een fata morgana. De deadline voor consortia om hun aanvragen in te dienen om de geschatte olierijkdom te mogen ontdekken, is voor de derde keer verschoven. Zonder regering is het onmogelijk om de benodigde wetgeving, die de verdeelsleutel met de Libanese regering vaststelt, aan te nemen. Door Bassils harde eis zijn ministerie te behouden vormt hij zelf een obstakel voor het uitvoeren van zijn dromen. De premier en president spreken nu van de mogelijkheid van een fait accompli-regering, waarin christenen zullen worden vertegenwoordigd door onafhankelijke kandidaten. ‘Het is schandelijk dat we nu al elf maanden geen regering hebben kunnen vormen’, aldus president Sleiman zondag.