Leden van de plaatselijke tak van de studentenvakbond hebben bepaald dat deze kranten niet meer welkom zijn. Dat gebeurde vorige week tijdens het bespreken van de motie Opposing Fascism in the Media op de algemene ledenvergadering. Doel is om studenten te ‘beschermen’ tegen deze rechtse kranten, die zo fel campagne hebben gevoerd voor een Brexit. Yusuf Ahmad, voorzitter van de studentenbond, zoekt naar manieren om het verbod in de praktijk te brengen.

Het ‘verbod’ staat niet op zichzelf. Britse studenten zijn al jaren druk met het zuiveren van de campussen van onwelgevallige cultuuruitingen, van omstreden gastsprekers en nietzscheaanse leesclubjes tot Mexicaanse sombrero’s. Actie ondernemen tegen de tabloids past bovendien in het tijdsbeeld. Al sinds het afluisterschandaal van 2011 is het vrij schieten op de bad boys van Fleet Street. Politici hebben zelfs getracht de vrije pers onder overheidscontrole te brengen.

Dat laatste is tegengehouden door David Cameron, maar de strijd tegen de tabloids gaat door. Het Hogerhuis wil nu een clausule in de nieuwe wet aangaande onderzoeksbevoegdheden waarin staat dat kranten alle proceskosten in een lasterproces moeten betalen, ook wanneer een klacht over een artikel ongegrond is bevonden. Het geldt voor kranten die zich niet hebben onderworpen aan de officiële perswaakhond. Dat zijn de meeste kranten. Het Lagerhuis heeft dit amendement onlangs afgeschoten.

Tussen de Lords en Ladies die happig zijn op het straffen van de pers zitten opvallend veel politici die ongelukkig in de publiciteit zijn gekomen. Paddy Ashdown bijvoorbeeld, oud-leider van de liberaal-democraten wiens overspel werd onthuld in The Sun. En George Foulkes, die ooit in een dronken bui een agent had aangevallen. En Neil Kinnock, die The Sun de schuld geeft van de verloren verkiezingen van 1992. En Pola Uddin, geschorst nadat bleek dat ze had gerommeld met declaraties. Ironisch genoeg noemde Boris Johnson de vrijheden en rechten van de pers onlangs een Brits exportproduct, ‘de loop van het recht, mensenrechten, onafhankelijke rechtspraak, seksegelijkheid en het eeuwige, onvervreemdbare recht van de media om politici belachelijk te maken’. Dat laatste zal de journalistiekstudenten aanspreken.