Cohen, Halsema, Pechtold, Thieme, Roemer - ze stonden er wat bedremmeld bij. In het interview na afloop kwaakte de komiek dat hij zijn strijd was begonnen voor al die Nederlanders die ‘een geliefde hebben verloren maar niet van hun abonnement afkomen’ omdat ze zich geen weg door de labyrintische meerkeuzemenu’s van de helpdesks wisten te banen.
Er is veel wat Van ‘t Heks 'humoroffensief’ en de respons die het heeft losgemaakt tot een pars pro toto van het hedendaagse Nederland maken. Om met de titel van zijn aanklacht te beginnen. ‘De Help’ heet het, met als ondertitel ‘Youp: we zijn begonnen!!!’, en daaronder: ‘sabotagetips’. Afgedrukt in zuurstokroze letters op een close-up van het geagiteerde gezicht van Van ‘t Hek met mobieltje in de hand, suggereert het een oproep tot revolutie die de komiek wel even zal leiden. 'De Held’ was misschien toepasselijker geweest. Je weet immers nooit of het nou vooral om het merk ‘Youp van ’t Hek’ gaat of om de misstand die hij aankaart. In de Nederlandse mediacratie is de zaak meer en meer een appendix van de vent geworden. En is een zaak pas een zaak als een BN'er haar heeft geadopteerd.
En dan die besmuikte oppositieleiders. Het tekent de existentiële onzekerheid van Nederlandse politici dat ze de uitnodiging van Van ‘t Hek hebben aangenomen. Het is niet zo tekenkrommend als Balkenende’s raceauto’s of Rutte’s spelprogramma’s, maar wel bijna. Uit het publicitaire meeliften op de futiliteit die Van ’t Hek groot heeft gemaakt, spreekt een wanhopig verlangen naar electorale populariteit. In het verslag van Het Parool hijgt Cohen schaamteloos tegen Van ’t Hek 'dat we het graag van je overnemen’ en ‘zullen kijken of we er iets aan kunnen doen’. Deze ridiculisering van het politieke ambacht doet het tanende gezag van de politicus geen goed. Om maar te zwijgen van de status van de capabele bestuurder Cohen die in de Nederlandse mediacratie steeds meer de rol krijgt van de bestuurder die een slechte acteur speelt die een gezaghebbend politicus speelt.
Dan fenomeen Van ‘t Hek zelf. Terwijl het milieu naar god gaat, bankiers weer kraaiend hun zakken vullen, de euro op barsten staat, het Nederlandse onderwijsbestel naar de ratsmodee gaat en ons bruine kabinet zich oefent in postmodern fascisme, bestaat de Nar van Nederland het om zijn maatschappelijke invloed, zijn vele podia, zijn grote netwerk, zijn vele mediavrindjes te gebruiken voor een frontale aanval op… juist.
Van oudsher is de nar degene die zijn Heer waarheden kan vertellen die anderen het hoofd kosten. De nar als waarheidsspreker. Niet eerder in de Nederlandse politieke geschiedenis is de behoefte aan zo'n nar zo groot geweest. En wat doet Van ’t Hek: een woedende aanval op de hersenschimmen van de helpdesk. Ieder land krijgt de nar die het verdient