Hij betichtte zijn staf van ‘spirituele alzheimer’ omdat ze God in hun missie zijn vergeten, van de daaruit voortvloeiende ‘existentiële schizofrenie’, van ‘exhibitionisme en kwaadaardige roddelpraktijken in de media’, van ‘zelfverrijking’, van ‘geestelijke verstening’ en ga zo maar door. Fantastisch, vonden alle media ter wereld die zich niet druk maken om het geloof. Een paus die gewoon zegt waar het op staat in gewone mensentaal! De preek van de mediagenieke Argentijn Jorge Bergoglio (78) was de trending topic van de feestdagen.

Maar voor eigen bühne ligt de zaak toch anders. Het Italiaanse katholieke kamp is sinds de donderpreek openlijk verdeeld in twee heftige stromingen, het volk geniet mee op de tribune van een soort derby tussen de pro- en de contra-Bergoglio’s. De pro’s hebben een handtekeningenlijst op internet gezet die firmiamo.it/fermiamo-gli-attacchi-a-papa-francesco heet (zet uw handtekening.it/stop-de-aanvallen-tegen-paus-francesco). Volgens deze club zou zelfs sprake zijn van maffia-achtige praktijken tegen de paus, waarbij de kwade geniussen de kardinalen Müller, Burke, Brandmüller, Caffara en De Paolis zouden zijn. Oftewel twee Duitsers, een Amerikaan en twee Italianen, vertegenwoordigers van het oude, rijke, conservatieve Europa en Amerika waar de Argentijnse paus van de armen in de sloppenwijken nu eindelijk korte metten mee wil maken.

Bergoglio’s tegenzet is het benoemen van een club nieuwe kardinalen uit landen waarvan ze binnen de muren van het Vaticaan nog nooit hebben gehoord, zoals Ethiopië, de Kaapverdische Eilanden, Myanmar, Tonga, Uruguay en Panama. Een horde derdewereldkardinalen die de curie eens ferm komt opschudden. Het kiescollege telt slechts 120 kardinalen, dus Bergoglio’s op 15 februari nieuw te benoemen club van twintig zal beslist van invloed zijn op de verzuurde sfeer binnen de muren van het Vaticaan.

Het Vaticaan is al tweeduizend jaar verzuurd, maar laat er nu eens iemand rondlopen die daar geen zin in heeft. Jorge Bergoglio gaat voor de final battle met open vizier. Ongelooflijk naïef, vinden de vaticanisten, maar het is wel eens verfrissend. Als het Bergoglio lukt, kan zijn methode wereldwijd tot voorbeeld strekken voor managementcoaches.