Maar John Major bleef stug. Hij is al maanden de politieke gevangene van de Noordierse protestanten in het Lagerhuis en die eisten dat de IRA eerst een begin zou maken met het inleveren van wapens voor er gepraat kon worden over de toekomst. De eis - decommissioning van wapens door de IRA - was een flauwekuleis. Alsof de IRA door een paar procent van zijn arsenaal in te leveren ongevaarlijk zou worden!
Maar goed, Clinton vloog boven de oceaan, zijn staf liet weten dat de president niet kwam om alleen maar kerstlichtjes in Belfast aan te steken. En hokus pokus: daar was het akkoord. Door John Majors keel gewrongen via John Bruton, de Ierse minister-president.
Een commissie onder leiding van George Mitchell, een van Clintons trouwste en meest bekwame probleemoplossers, zal binnen twee maanden met een plan op tafel komen. Op het eerste gezicht leverde de decommissioning commission niets anders op dan wat tijd.
Maar toen gebeurde het. Clinton reed door Belfast en schudde handen van grijsaards en jonge meisjes. En wie stond daar heel toevallig ook opgesteld? Nee maar! Gerry Adams, de leider van Sinn Fein, de ‘politieke vleugel’ van de IRA. En de president van de Verenigde Staten schudde en schudde. En de tv-camera’s stonden op rood.
De protestanten waren razend. Clinton amicaal met de vertegenwoordiger van de terreur! Maar het handenschudden met Adams was een meesterzet. Clinton zette in een minuut de IRA schaakmat. Want, liet Clinton nog dezelfde dag weten, het moest uit zijn met elke gedachte aan nieuwe terreur en de punishment beatings van de IRA moesten ook stoppen.
De veertig miljoen voornamelijk democratisch stemmende Amerikanen van Ierse of vermeend Ierse afkomst zagen het allemaal: de handdruk. Dezelfde Ierse Amerikanen die via vele (om)wegen al die tijd de IRA financieel overeind hebben gehouden. Alsnog dreigen met terreur in Ulster of - erger! - doorgaan met de beatings zou een onverteerbare klap zijn in het gezicht van de Amerikaanse president. Hun president. Die uiteraard niet zo maar handen schudt.
De geteleviseerde handdruk in Belfast was niet de eerste historische geste van dit soort. De hele wereld zag de Arafat-Rabin handdruk in Washington, de video- en filmbanden zijn sindsdien al honderden keren gebruikt. Het handenschudden van Clinton met Adams zal waarschijnlijk het symbool worden van het definitieve einde van de oorlog in Noord-Ierland.
Afgelopen maandag liet Gerry Adams weten dat hij akkoord ging met de decommission commission.
De les: de toenemende wezenlijke invloed van wereldtelevisie op het wereldgebeuren.