Om die opdracht nog beter te vervullen, beschikt het Westen binnenkort over een Rapid Deployment Force in Bosnie, die wellicht pas iets zal doen als de VN-troepen zich terugtrekken. New York Times-reporter Roger Cohen vermoedt dat ze daar al aan zijn begonnen: de eerste fase was de recente evacuatie van blauwhelmen rond Sarajevo naar de stad zelf. De volgende fase zou de terugtrekking van blauwhelmen uit de omsingelde steden van Oost-Bosnie zijn en de derde de complete terugtrekking van alle VN-soldaten voor eind dit jaar.
De hoofdrollen in deze VN-pantomime speelden tot nu toe Frankrijk en Groot-Brittannie. Voor Washington is dat een beetje een affront. Vooral de Republikeinen willen dat Amerika de leiding neemt in de westerse campagne. Natuurlijk niet door Amerikaanse troepen te sturen, maar door het wapenembargo op te heffen. Clinton zegt dat laatste ook te willen. Tegelijk zegt hij echter dat zijn prioriteit inzake Bosnie ‘het voorkomen van een stijging van het geweld’ is. Het is niet de eerste tegenstrijdigheid in zijn Bosnie-politiek. Michael Mandelbaum, professor aan de John Hopkins School for Advanced International Studies, stelt dat Clinton drie tegenstrijdige doelen nastreefde: de moslims steunen, de oorlog beeindigen en de Verenigde Staten buiten het conflict houden. Het bereiken van het tweede doel is pas mogelijk als het eerste of het derde doel wordt opgegeven, aldus Mandelbaum, aangezien de Serviers de eerste fase van de oorlog hebben gewonnen. Dus werd de vrede de facto vergeten om de twee andere doelen te bereiken. Washington weigerde de Bosnische regering te manen om de realiteit van het slagveld te aanvaarden, maar weigerde evenzeer om zijn militaire macht te gebruiken om de realiteit van het slagveld te veranderen. Volgens Mandelbaum zal Clinton uiteindelijk geen van zijn doelen bereiken. Er komt geen vrede en geen reele steun aan de moslims. En als de VN-troepen later dit jaar inderdaad worden teruggetrokken, zal wellicht ook het derde doel sneuvelen. De VS hebben immers troepen beloofd voor de evacuatie. Dit dreigt de ultieme ironie van de westerse interventie in Bosnie te worden: dat de enige serieuze militaire actie die hun troepen er ooit ondernemen, hun eigen evacuatie is.
Er zijn geen goede oplossingen meer voor Bosnie. Maar het Westen lijkt de slechtst mogelijke oplossing te kiezen: terugtrekking van de VN-troepen, gevolgd door de opheffing van het wapenembargo. Dan zal de slachting in Bosnie pas goed beginnen. Het alternatief - zware politieke en militaire druk op beide kampen om een leefbare verdeling van Bosnie te aanvaarden - werd nooit echt geprobeerd.
‘Vele dromem zijn de laatste jaren in Bosnie gestorven’, schrijft Rieff. ‘De nederlaag is totaal, de schande compleet.’