In een krant zo volgeladen met meningen mag die van mij niet ontbreken. Daarom dit: op en onder het spijsverterende vlak is er niets dat zo'n voldoening geeft als het eten van kaas. Zoute kaas. Brokke lig als een zandpad onder Den Dolder of soepel gelijk een verse tube plakkaatverf. Valt er iemand vol kaasvarianten (van Piccoli tot Piéplu) uit de Franse ijltrein, trek dankbare glimlach tussen de oren en sla toe. Einde mening.
Voorts is de ouderwetse zelfgemaakte rollade ook weer helemaal en vogue. Zij het minder ouderwets. Laat de slager een stuk lamsbout zo uitsnijden dat er een plak ter grootte van een fietszadel ontstaat, hoewel vierkanter. Leg op regelmatige afstand (in de breedte) gedroogde tomaat ter grootte van een ongebruikte lucifer, hier een zout ansjovisje en daar een plukje koriander.
Van huis uit kappertjesfetisjist laat ik de toevoeging daarvan niet ongemoeid. Zout: geen, wel zwarte peper en iets meer druppels olijfolie. Vooral de allerduurste (Proven ce) van Manfred Meeuwig in de Haarlemmerstraat. Stevig oprollen en op rolladewijze vastbinden met z.g. kantoorgaren van de Gebrs. Winter.
De slager zei dat 450 gram lamsbout eerst 15 minuten op 200 graden moet en daarna dezelfde tijd op 150. Hij had gelijk. Maar dat wisten we al van Luis Buñuel. Zie Le charme discret de la bourgeoisie. Waren het daarin (zonder aan het onvergelijkelijke uiterlijk van Delphine Seyrig en Bulle Ogier afbreuk te willen doen) niet de wonderschone Stéphane Audran en top acteur Paul Frankeur die elkaar lieten weten dat een half uur per pond meer dan genoeg is? Wellicht ietwat rosé, maar daar is de gezonde cinefiele eter inmid dels wel aan gewend. Op de rand van het bord enkele (of veel meer) opgebakken Opperdoezen van de vorige dag, met de schil er nog aan en the odd haricot vert.
Succulenter kan het niet.