Net als schrijvers of beeldend kunstenaars hoeven striptekenaars een onderwerp niet per se ver te zoeken. De kunst is misschien juist om de onderwerpen in je directe omgeving als onderwerp te herkennen en ze dan zodanig over het voetlicht te brengen dat de lezer of kijker denkt: ach na tuurlijk, waarom zagen wij dat zelf niet? Of, hooghartiger: ja na tuurlijk, zo zien wij dat zelf ook. Aan allerlei klein dagelijks gedoe wordt voorbijgegaan tot iemand met talent voor verbazing het net even anders dan gewoonlijk in woord of beeld brengt. Verzin hier bij zelf een voorbeeld of denk aan Hockneys zwembaden en Van Goghs afgetrapte schoenen.

Zoals een bescheiden stilleven of alledaags interieur onverhoeds in een bloedstollend schilderij kan omslaan, zo bestaan er ook strips die over het leven zelf gaan zonder dat er een superheld, pratend dier of fantasierijk aan te pas komt. Wie naar het dagelijks leven kan kijken alsof hij van Mars komt, hoeft zich geen leven op Mars meer voor te stellen – en veel jonge striptekenaars weten dat. In Amerika had Craig Thompson aan een vakantieliefde in zijn puberteit genoeg om het ontroerende, 582 pagina’s dikke Blankets vol te tekenen (bij Oog & Blik verschenen als Een deken van sneeuw). In ons land maken vooral Maaike Hartjes en Barbara Stok furore met autobiografische strips.

Ruim een jaar geleden kregen hun papieren gedaantes een mannelijke tegenhanger in Flo, het alter ego van de Amsterdamse striptekenaar Floor de Goede (24). De Goede wachtte niet tot er een plek in een krant zou vrijkomen maar begon zijn dagboekstrip in april 2004 te publiceren op zijn eigen website www.doyouknowflo.nl. Een groeiende groep vaste bezoekers volgt daar de non-avonturen van een vertederend ventje met een zaagtandkapsel, dat ’s nachts wakker ligt omdat het hem niet lukt aan iets leuks te denken en zich ’s ochtends – als Garfield in zijn mand – nog maar eens omdraait omdat hij toch geen werk heeft. De milde zelfspot die je ook bij Hartjes en Stok vindt heeft bij Flo een scherp randje, dat extra hard aankomt omdat je het niet achter het verlegen glimlachende figuurtje zoekt. Flo’s duistere kant komt soms tot uitbarsting in een ordinaire scheldpartij tegen de computer of de eigen uitwerpselen («Volgende keer verwacht ik wel een hoop stront») en soms in bijna psychedelische tekeningetjes over gebrek aan inspiratie of een nachtmerrie waarin heel Amsterdam vergaat. In het omzetten van ingewikkelde gevoelens in een eenvoudig beeld komt De Goede bij Craig Thompson in de buurt, en hij doet het met meer gevoel voor humor.

Voor wie Flo nog niet kent is de achterstand maar ten dele in te halen: alle afleveringen van vorig jaar zijn inmiddels van de website verdwenen. Wel verscheen een keuze uit de strips van het eerste halfjaar van 2004 in druk. Wie regelmatig de site bezoekt weet hoe het gaat: Flo’s brede glimlach op het computerscherm weerspiegelt al gauw in je eigen gezicht. Dezelfde grijns verschijnt als je hem en zijn vriend Bas op de eerste bladzijde van het boekje gebiologeerd naar hun draaiende wasmachine ziet kijken. Want ja natuurlijk, zo zien wij het zelf ook.

Flo – De dagelijkse beslommeringen

Uitgeverij Bries; onder meer te koop bij stripwinkel Lambiek, Kerkstraat 132 in Amsterdam, waar tot en met 1 juli ook tekeningen van Floor de Goede worden tentoongesteld