Missy Elliott is de stoerste vrouwelijke rapper van het moment. Ze is ook een van de belangrijkste muzikale vernieuwers van de hiphop. Dat heeft ze niet alleen aan haar eigen muzikaliteit te danken, maar ook aan de samenwerking met medeproducer en maatje Timbaland (Tim Mosley).
Producers zijn in hiphop bijna belangrijker dan de artiest zelf: zij zorgen voor de muziek waar de artiest overheen kan rappen. Timbaland heeft in tien jaar een heel eigen muzikaal idioom in elkaar geknutseld. Zijn arsenaal aan geluiden lijkt hij opgedaan te hebben in een kindercrèche op de dag dat de koters hun elektronische speelgoed mochten meenemen. In de muziek van Timbaland vliegen de raarste geluiden rond: piepjes, kinderstemmetjes, geboer, gezoem en dat alles bovenop een nerveus stuiterend ritme. Zo transporteert hij niet alleen de experimenteerdrift van obscure laptopmuzikanten naar de hitparades, maar kan de fantasievolle luisteraar ook nog parallellen vinden met de muziek van legendes als Raymond Scott en Lee Perry. In samenwerking met Missy Elliott is de sonische wereld van Timbaland nog het mooist. Zij voegt geluiden, zang, raps en een zelfbewuste instelling toe.
Inmiddels zijn we met This Is Not A Test! beland bij het vijfde album van het duo. De gouden formule is nog lang niet uitgewerkt, maar zo pittig als de laatste twee albums van Missy is This Is Not A Test! niet meer. Op dit album heeft Missy gekozen voor meer r&b, en daar zit het zwakke punt. Hoewel haar r&b zeker niet slecht is, kan het niet tippen aan haar hiphop. Daar kiest ze namelijk altijd voor het verrassende uitgangspunt. De combinatie van een zware vervormde basdrum met vreemde ritmes vol handgeklap, getik op pannen en alarmsignalen is zeldzaam in de hiphop. Nummers als Im Really Hot, Let Me Fix My Weave, Let It Bump en Pass That Dutch zijn te goed om vergeleken te worden met het gemiddelde hiphopproduct. Gelukkig is het grootste deel van het album gevuld met hiphop, maar het overige iets te zoete en te gemakkelijke materiaal haalt het niveau van het album wat naar beneden.
Zo blij als Missy is met hiphop zo blij is de hiphop met Missy. Er figureert een flinke bups belangrijke rappers op haar album en zelf wordt ze ook geregeld gevraagd met anderen mee te werken. Haar boodschap is, zeker op dit album, des te sterker. In het strijdbare Wake Up steekt ze alle zwarte muzikanten die zich niet conformeren aan het stereotiep een hart onder de riem met de zinnen «If you dont got a gun/Its allright/If you gotta keep your clothes on/Its allright».
Nogal wrang dat juist rapper Jay-Z op dit nummer meedoet, terwijl hij altijd zo pronkt met zijn rijkdom, vroeger de kost verdiende met crack dealen en het nu doet met de zich steeds verder ontkledende zangeres Beyoncé.
Maar misschien geeft juist dat het zelf vertrouwen van Missy Elliott weer: iedereen kan zeggen wat-ie wil, Missy is niet langer klein te krijgen. Niet door mannen, niet door opmerkingen over haar omvang en ook niet door mensen die het wagen met hun gore tengels aan de hiphop te komen. Op de albumhoes staat ze er met twee pitbulls bij als een vrouw waar menige bende voor op de vlucht slaat.
Missy en Timbaland vormen nog steeds de voorhoede van de hiphop, met dit album mag de concurrentie dan iets dichterbij komen, gelukkig zet Missy nog steeds de toon. En mede dankzij Timbaland kan die toon soms ook een autoalarm of een koekenpan zijn.