In mei 1934 begon William Faulkner aan een verhalenproject rond de Amerikaanse Burgeroorlog dat uiteindelijk in februari 1938 werd gepubliceerd: The Unvanquished. Aanvankelijk waren het een paar losse vertellingen, Hinderlaag en Aftocht, over twee jongens die sterk aan Mark Twains Huckleberry Finn en zijn zwarte vriend Tom Sawyer deden denken. Met dien verstande dat Faulk ners avontuurlijke knapen Bayard Sartoris en Ringo niet opboksten tegen lastige vaders (Bayard is de zoon van de legendarische kolonel John Sartoris) maar moesten zien te overleven in de laatste jaren van de Burgeroorlog: 1863-1865. Faulkner schiep een veel grimmiger wereld voor zijn kwajongens en stelde hun moed drastischer op de proef.
The Unvanquished (De onverslagenen) is een overgangsboek in het oeuvre van Faulkner. Vanaf deze bundel krijgen de sublieme portretten van gestoorde geesten uit het Diepe en getormenteerde Zuiden Benjy in The Sound and the Fury, Vardaman in As I Lay Dying en bijna iedereen in Sanctuary een topografische inbedding. In The Unvanquished bereidt Faulkner een mythologische denkwereld voor die vanaf Absalom, Absalom!, waaraan hij ook in 1934 begint te schrijven, een naam en een kaart krijgt: Jefferson, Yoknapatawpha County, Mississippi, met een bevolking van 6298 blanken en 9313 zwarten en met als enige eigenaar en bezitter William Faulkner. Yoknapatawpha County was Faulkners Diepe Zuiden, zijn seksueel geladen en gewelddadige fantasiewereld waarin zijn eigen familieachtergrond en de voor het Zuiden rampzalig verlopen Burgeroorlog een plaats kregen.
Het prachtige slotverhaal van The Unvanquished, Een geur van ijzerhard, maakt een sprongetje in de tijd naar de Reconstructie-periode rond 1875, dat wil zeggen de reorganisatie van de Zuidelijke staten die zich hadden afgescheiden van de Unie omdat die nog steeds brood zagen in de slavernij. Het Zuiden zelf zag de Reconstructie als een voortgezette plundering en leegroof door het Noorden, door de yankees. Ik-verteller Bayard vertelt over het platbranden, vlak voor Kerstmis 1864, van Jefferson door de yankees: «We hadden van vader zelfs niet meer gehoord sinds juli, uit Carolina, zodat we nu in een wereld leefden van verbrande steden en huizen en verwoeste plantages en landerijen uitsluitend bewoond door vrouwen.» Maar de Reconstructie-tijd was ook een periode waarin men pogingen ondernam het onrecht te herstellen en de gevolgen van de ontwrichting van de samenleving door de oorlog en door de afschaffing van de slavernij («Er zijn geen nikkers meer») op te vangen.
The Unvanquished begint met een strijdtoneel in het klein. Bayard en zijn hartsvriend Ringo bootsen de Burgeroorlog na op hun speelterrein bij het huis van grootmoeder Rosa Millard door de kaart op de grond na te tekenen. Ze doen zich voor als twee onverslagenen die Bayards vader als superheld van de Zuidelijken eren. Maar de kinderwereld botst op de keiharde werkelijkheid, hoewel een yankee-sergeant met humor reageert op een «aanval» van de twee kwajongens: «Er is een grens aan wat een kind kan aanvaarden, verwerken; niet aan wat het kan geloven, want een kind kan alles geloven op den duur…» Op instructie van de immer strijd leverende kolonel Sartoris pakken grootmoeder Millard, Bayard en Ringo hun boeltje, inclusief een kist met tafelzilver, op een wagen en gaan op weg naar Memphis, waar ze nooit aankomen omdat de oorlog roet in het eten gooit. Wat volgt zijn schitterende beschrijvingen van de chaos die de Burgeroorlog was en van de over levingsdrift van de drie vluchtenden. Grootmoeder Millard drijft een doortrapte ezelhandel met de yankees, een handel die ze ten slotte met de dood moet bekopen: «alsof yankees geen volk of overtuiging of zelfs maar een vorm van gedrag waren maar in plaats daarvan een soort ravijn, een afgrond…» Een zekere Grumby is de schuldige. Bayard en Ringo jagen hem op en maken hem af door hem letterlijk op de deur van een perserij te pinnen, exclusief rechterhand, die op het graf van grootmoeder Rosa terechtkomt. Was getekend: William Faulkner.
Maar The Unvanquished sluit af met een niet-moord tijdens de Reconstructie. Vader John Sartoris, rebel in vredes tijd en dromer over een welvarend Zuiden, laat zich doodschieten door een advocaat. En hoewel zoon Bayard, dan student, van plan is om zijn vader als een Orestes te wreken, beheerst hij zich op het ultieme moment. Er blijkt moed voor nodig te zijn iemand niet te doden. Die vaderdroom leek «op een geladen pistool met een trekker die op scherp staat: als hij lang genoeg voortleeft, wordt er iemand het slachtoffer. Maar als het een goede droom is, is het dat waard. Er zijn niet veel dromen op de wereld maar er zijn heel wat mensen levens.» Mag een droom meer waard zijn dan een mensenleven? Bayard geeft het antwoord in The Unvan quished, en Faulkner heeft met romans als Absalom, Absalom! en Light in August en de verhalenbundel The Unvan quished die verwoestende droom en dat redeloze verlangen schitterend weergegeven.