De nationale vlag van Korea is de taegukgi. En de film Taegukgi van Kang Je-gyu, die zich afspeelt tijdens de Koreaanse Oorlog, snijdt themas aan rond nationaliteit en moraliteit. Lee Jin-seok (Won Bin) en zijn oudere broer Lee Jin-tae (Jang Dong-gun) zijn tegen wil en dank rekruten in het zuidelijke leger. Zij zijn elkaars tegenpolen: Jin-seok is een intellectueel, een jongeman die droomt van een academische studie, Jin-tae is een vrolijke schoenmaker die alles wil doen voor zijn familie. Deze toewijding krijgt een macabere betekenis in de oorlog. Jin-tae sluit een pact met een bevelhebbende officier: als hij een medaille voor dapperheid krijgt, mag zijn broer naar huis. In de maanden die volgen transformeert Jin-tae zich tot een gevechtsmachine. Maar doet hij dat voor zijn kleine broer? Of omdat de geur van het moorden op het slagveld hem bedwelmt?
Hierin ligt de kracht van Taegukgi als oorlogsfilm: het werk laat zien wat er met gewone, jonge mensen gebeurt wanneer zij in een oorlogssituatie belanden. De film is actueel nu steeds meer Amerikaanse militairen openlijk kritiek uiten op de situatie in Irak. Neem sergeant Kevin Benderman van Georgia. Hij was afgelopen week in het nieuws toen hij weigerde terug te keren naar zijn eenheid in Irak. Tegenover Amerikaanse media verklaarde hij niet meer te willen vechten in een leger waarin misstanden aan de orde van de dag zijn. Hij noemde een voorbeeld: op patrouille weigerde zijn bevelvoerder medische bijstand aan een Iraaks meisje dat smeekte om hulp met uitgestoken, zwart verbrande armen.
Benderman verpersoonlijkt de «zachte soldaat», een personage dat in films als Taegukgi de immoraliteit en onmenselijkheid van oorlog aan de kaak stelt. In deze film is Jin-seok zon militair. Alles in hem rebelleert tegen het soldaat-zijn; hij is niet in staat als zijn broer Jin-tae de vijand te ontdoen van menselijke kwaliteiten, zodat het moorden makkelijker zal zijn. De broers herinneren aan sergeant Meserve (Sean Penn) en soldaat Eriksson (Michael J. Fox) die in Casualties of War (1989) van Brian de Palma tegenover elkaar komen te staan als Meserve zijn manschappen dwingt te participeren in de verkrachting van een Vietnamees meisje. Eriksson kan dat niet, hij is te zacht. De genialiteit van deze film ligt in het feit dat de kijker doorgaans het gevoel krijgt dat zelfs Meserve in het echte leven er geen moment aan zou denken een vlieg kwaad te doen. Allemaal zijn zij slachtoffers van oorlog: het meisje, Eriksson én Meserve.
Dat er geen winnaars of helden zijn in een oorlog is ook de boodschap van Taegukgi, een film die enorm populair is in Korea en die inmiddels meer geld heeft opgebracht dan enige andere film in de geschiedenis van het land. Dat is een teken aan de wand: Korea heeft in navolging van Hongkong en China nu een volwaardige filmindustrie waarin markt werking even belangrijk is als in westerse landen. Daar komt bij dat Koreaanse films vooral internationaal hoge ogen gooien. Of de film in Nederland te zien zal zijn, is vooralsnog onbekend. Er zijn wel plannen voor een dvd-uitgave. Gelukkig is de importversie van de dvd van uitstekende kwaliteit.
Het medium dvd biedt uitkomst, want Taegukgi is niet te missen. Filmisch is het werk een triomf. In het uitbeelden van oorlogsscènes evenaart Kang Je-gyus film moderne klassiekers als Steven Spielbergs Saving Private Ryan en The Matrix: Revolutions van de gebroeders Wachowski. Het gruwelijke einde van Taegukgi is walgelijk en prachtig tegelijk; het is een striemende aanklacht tegen oorlog als iets wat zowel landen uit elkaar rukt als mensenlevens vernietigt. Het naakte geweld op het slagveld roept voortdurend herinneringen aan de idyllische beginscène op, waarin de broers samen met hun familie s nachts gaan zwemmen in een riviertje bij hun huis buiten Seoul. Young-shin (Lee Eun-joo), de verloofde van Jin-tae, zegt: «Ik hoop dat alle dagen zullen zijn als deze.»
Taegukgi is in Nederland verkrijgbaar als import-dvd met Engelse ondertiteling