Je ziet het aan Royston Drenthe, je ziet het aan Luis Suarez, en je ziet het op een andere manier aan Roy Makaay: niets is zo belangrijk als de eerste keer. Drenthe, die vorige week voor een bedrag van 13,5 miljoen euro van Feyenoord naar Real Madrid ging (tegelijk met Wesley Sneijder van Ajax, die het dubbele kostte), maakte zondag zijn debuut voor zijn nieuwe club, de Koninklijke uit Madrid. Gekleed in het mooiste tenue van de wereld, zegt men, speelde de 20-jarige Royston een degelijke wedstrijd, die hij voor zichzelf bekroonde met een doelpunt. Voor zichzelf, want hij kon niet verhinderen dat zijn ploeg op eigen veld met 5-3 verloor in de eindstrijd van de Spaanse Supercup.
Die collectieve nederlaag was minder pijnlijk dan Drenthe’s individuele succes gelukzalig was. Hij scoorde door van een meter of 25 de bal tegen de onderkant van de lat te kogelen, waarna die net achter de doellijn terecht kwam. Keeper verrast, Royston blij. Het mooiste was hoe hij juichte na zijn goal: we zagen blijheid in zijn gezicht en zijn gebaren, natuurlijk, trots (kin omhoog, rug recht) en ook een portie verbazing, oprechte verwondering over wat hij gedaan had.
Blij, trots en verbaasd: zijn eerste doelpunt bij zijn nieuwe club, dat is de grootste club van Europa, voor tienduizenden mensen, in een sfeer die voor Drenthe magisch moet zijn geweest – wat je noemt een Moment.
Luis Suarez maakte zondag zijn debuut bij Ajax. Hij is net zo oud als Drenthe, ongeveer, en heeft dus nog een carrière voor zich. Suarez speelde de sterren van de hemel en was bij vijf doelpunten betrokken. Wat je noemt een Moment, levenstechnisch gezien.
Drenthe en Suarez moeten die momenten goed onthouden. Ze zijn belangrijk. Het zit ’m in die verbazing van Drenthe: de eerste keer, een unieke, nieuwe ervaring, unknown pleasure, hoogtepunt. Can you feel a brandnew day? Die voelen ze. Een nieuwe club, nieuw stadion, nieuwe mensen – en dat is in dit geval een grotere club, een mooier stadion, meer mensen, meer aanbidders, meer geld, meer aandacht, meer alles. De wereld is nieuw, anders, en draait om hen. Daarom kijkt ook Suarez zo blij op foto’s van zijn wedstrijd.
Maar je kunt maar één keer iets voor het eerst ervaren. Alle volgende keren zijn minder, hoe gering eventueel ook, in intensiteit en hevigheid. Het is het onomkeerbare verlies der onbevangenheid. Wie zijn onbevangenheid kwijt is, wordt blasé en verveeld. Daarom gaan voetballers ook op steeds jongere leeftijd naar een grote club. Vroeger zei er nog wel eens een: ik ben er nog niet aan toe, ik moet nog veel leren, dus ik wacht een paar jaar. Dat hoor je in deze tijd niet meer. Hoe eerder naar het hoogtepunt hoe liever.
Ze willen weg, verder, voort. Want ze vervelen zich. Ze hebben al zo veel gezien en meegemaakt bij hun club dat ze (gaap, gaap) zich afvragen waar ze het allemaal voor doen, en wanneer het echt leuk gaat worden. Het is het ouderwetse Pepsi Max-gevoel. De limonadebrouwer had een spotje voor zijn nieuwe Max-drank waarin een stel tot op het bot verveelde westerse tieners, die tijd en geld en ruimte plenty hadden om alles te kunnen doen, op zoek waren naar die ene ervaring die ze weer het gevoel kon geven dat ze leefden. ‘Been there… seen it… jumped it… skateboarded it… (gaap, gaap), maar gelukkig is er Pepsi Max.’ Dat gevoel, dat alles bekend en tweedehands is en niets nieuw en spannend, hoort bij de mateloze en eindeloze verveling van de jonge generatie in Luilekkerland het Westen. Pakken wat je pakken kunt hoeft niet eens, want je krijgt het vanzelf.
Dan is het mooi om te zien hoe Roy Makaay, gelauwerd en gelouterd, zijn tweede of derde jeugd begint bij Feyenoord en daar ook een droomachtig debuut maakt. Hij komt van een van de grootste clubs van de wereld, Bayern München, waar hij triomfen vierde. Hij werd toegejuicht, maakte doelpunten, sleepte eigenhandig historische overwinningen voor zijn ploeg uit het vuur – stond, kortom, op het hoogste niveau.
Vorig seizoen werd het allemaal wat minder en Makaay mocht weg. Hij ging naar Feyenoord, toch een stuk bescheidener dan Bayern. Minder ‘groots’. Makaay vindt het geweldig. Hij maakte een uitstekend debuut, met een assist en een goal. Makaay was blij. Bijna alsof hij opnieuw begon als voetballer, en onbevangen de wereld tegemoet trad. Open, ontvankelijk, nieuwsgierig, naïef bijna. Ook Makaay kijkt euforisch op de wedstrijdfoto’s. Op zo’n manier, als een kind, de wereld omarmen en tóch genieten van de dingen die je al lang kent, kun je waarschijnlijk alleen als je wat ouder bent.