New York - Amerika’s Democratische Partij heeft natuurlijk al lang besloten wie haar kandidaat wordt voor de presidentsverkiezingen in 2012: Barack Obama. Wie de voorverkiezingen van de Republikeinen volgt, krijgt de indruk dat Obama straks hoe dan ook te maken krijgt met een politicus die bewezen heeft zuiver in de Republikeinse leer te zijn - tegen universele gezondheidszorg, voor strenge immigratiewetgeving, tegen elke belastingverhoging, voor het elimineren van begrotingstekorten, et cetera. Helder. Maar waar staan de Democraten tegenwoordig eigenlijk voor?

Volgens het weekblad The Weekly Standard, opgericht door neoconservatief Billy Kristol, is dit werkelijk niet zo eenvoudig te duiden. Het blad wijst daartoe op twee recente nieuwsberichten. Het eerste kwam van de website Politico, die berichtte dat Nancy Pelosi, de leider van de Democratische fractie in het Huis van Afgevaardigden, afgelopen zaterdag een fundraiser hield in het huis van een Democratisch lobbyistenechtpaar, de Podesta’s. Deze lobbyen onder meer voor Brookfield, de vastgoedclub die eigenaar is van Zuccotti Park in Manhattan en die de New Yorkse politie toestond om Occupy Wall Street te ontruimen. En dat terwijl Nancy Pelosi zich als een uitgesproken sympathisant van Occupy profileert.

Het tweede bericht kwam van Bloomberg News, dat aankondigde dat Obama op 1 maart een fundraiser houdt met zakenbankiers en hedgefundmanagers. Het evenement vindt plaats in de vorm van een diner in het New Yorkse toprestaurant ABC Kitchen, waar men mag aanzitten voor 35.800 dollar per persoon. Naar verluidt heeft Obama’s verkiezingscampagne de eters op het hart gedrukt dat de president zich in de campagne zal onthouden van het ‘demoniseren van Wall Street’.
‘Ooit waren de Democraten de partij die de invloed van het grote geld bestreed’, zo concludeerde The Weekly Standard, ‘maar dat is niet langer het geval.’ Het blad geeft ook aan waarom dit zo is: de ‘tweezijdige natuur’ van de partij. Dit leidt tot ambigu gedrag. Zakendoen met Brookfield maar ook Occupy steunen, bijvoorbeeld. Roepen dat de rijken meer belasting moeten betalen, maar wel geld aannemen van diezelfde rijken. Of schande spreken van de farmaceutische lobby, maar vervolgens wel de farmaceutische industrie geweldig tegemoet komen in de nieuwe Zorgwet.

Dergelijke kritiek, in dit geval uit overduidelijk rechtse hoek, wordt net zo goed geuit door activisten uit de food movement, de milieubeweging en Occupy Wall Street. Het gevaar voor Obama cum suis is dat op een dag ook de trouwe Democratische kiezer zich afvraagt: wat klopt hier niet?