In het zwart van de spiegel laat je naar kunst verlangen, je kunt er alleen stil van worden om daarna zo snel mogelijk je abonnement op Netflix op te zeggen.

De afgelopen decennia is het realisme allesoverheersend in de Nederlandstalige literatuur. Zo niet bij J.Z. Herrenberg. Soms lijkt hij ook zelf te moeten bijkomen van zijn ‘uitbarstend schrijfimpressionisme’.

De poëzie van Maria Barnas is persoonlijk en intiem, zonder dat je je als lezer een voyeur voelt.

Oosterhoff is helder en resoluut in wat hij zelf waardeert, maar hij vergeet geen moment hoe relatief zulke absolute overtuigingen vaak zijn.

Ook in haar tweede boek weet Sally Rooney messcherp het gevoelsleven van jongvolwassenen in een competitieve, verhardende maatschappij te treffen.