Clicks najagen, daar doen we niet aan bij De Groene Amsterdammer. We maken een weekblad dat de diepgang en de nuance zoekt en dat verhoudt zich slecht met het zoeken naar zo veel mogelijk snelle aandacht. Tegelijk is niets menselijks ons vreemd en zijn we blij dat De Groene dit jaar weer meer lezers wist te vinden, zowel van ons papieren weekblad als van onze vernieuwde site. Het best gelezen verhaal, het vlammende essay van Mathieu Segers over het zelfgenoegzame Nederland van Rutte, belandde bij onze 32.000 abonnees en werd ook nog eens 100.000 keer digitaal gelezen.

Maar belangrijker dan hoevéél artikelen worden aangeklikt vinden we wát wordt gelezen. Dan is het mooi om te zien dat juist onze interventies in de dominante lijn van het actuele debat worden opgepikt. Zoals de notie dat er als het om de wooncrisis gaat niet een tekort aan huizen is maar een te veel aan geld. Of de kritiek van Bette Dam op het simplistische beeld dat in het Westen van Afghanistan bestaat. Of de analyse van Casper Thomas over de kwestie-Sywert van Lienden, volgens hem de belichaming van de millennial-moraal. Tussen de meest gelezen stukken zitten vier essays en drie grote onderzoeken en twee omvangrijke buitenlandverhalen: onze lezers schrikken niet terug voor stevige kost.

Trots zijn we natuurlijk als onze verhalen direct een impuls geven aan het maatschappelijk debat. Dat gebeurde met het eerder genoemde essay van Mathieu Segers, waarin hij het fenomeen ‘een politiek van gevolgen’ introduceert: politiek die bij een crisis niet zoekt naar werkelijke oorzaken, maar meteen doelen formuleert en daar de communicatie bij bedenkt – ‘Aanpakken, doorpakken, dat werk.’ Het was eveneens het geval bij ons onderzoek naar hoe vrouwelijke politici op Twitter worden benaderd: tien procent van de tweets is hatelijk of agressief. Sigrid Kaag maakte er een thema van tijdens de verkiezingscampagne. Ook ons onderzoek naar het verdwijnen van de voorzieningen uit de dorpen en de randen van het land vond veel politieke weerklank.

De meest gelezen stukken weerspiegelen zo waar wij ons voor inzetten: het publieke debat voeden met nieuwe feiten en nieuwe inzichten en de lezer aan het denken zetten. Dat is een fijne constatering aan het eind van het jaar. Op naar het nieuwe!