Welbeschouwd geen onzinnige vraag, omdat de Navo-strategen dit eigenlijk pretenderen. De Navo-bombardementen stonden immers in het teken van de ‘verdediging’ van de alom onderschreven mensenrechten en dus van de wereldvrede, waarin ‘alle Menschen Brüder sind’! Een kwalijke misvatting van ons negentienkoppig bondgenootschap, omdat van verdediging van dit universele ideaal niet gesproken kan worden zolang verwerkelijking achterwege blijft. Iets wat (nog) niet is of bestaat, kan nu eenmaal niet verdedigd worden. Zo bezien moet de luchtoorlog dan ook worden bestempeld als een uitzonderlijk staaltje ‘donquichotterie’. Onpraktisch idealisme dat aan de Kosovo-oorlog een ideële legitimatie verschafte, waardoor wij op slinkse wijze op het verkeerde been zijn gezet. Dit verklaart ook de massale steun - getuige de opinie-onderzoeken - voor de luchtoorlog. Hoewel deze massief oogt is hij in wezen boterzacht. Daardoor kan er ook geen geloofwaardig of duurzaam defensiebeleid op worden gebouwd. Het wordt tijd dat politiek Den Haag dit gaat inzien, zodat een begin gemaakt kan worden met een werkelijk ‘ideëel’ defensiebeleid, hoe paradoxaal dit ook klinkt. Een beleid dat het mensenrechten- of vredesideaal werkelijk in zicht brengt zonder dreiging met slimme bommen en ander oorlogstuig en daardoor ons aller steun verdient.