Dit was de teneur in de Italiaanse pers na de aanslagen van Parijs, maar de standvastige Argentijn Jorge Bergoglio, alias paus Franciscus, piekert er niet over om zijn Jubileumjaar van de Barmhartigheid dat op 8 december van start gaat af te gelasten. Juíst niet nu, heeft hij laten weten. Meer dan ooit is barmhartigheid nodig in de wereld, heb vertrouwen, de paus weet wat hij doet.

Het was toch al een onaangename verrassing toen Franciscus in maart van dit jaar zijn Jubileumjaar aankondigde zonder met wie dan ook overleg te plegen. Het is waar, Vaticaanstad is een onafhankelijke staat, maar zijn 44 hectare liggen zoals bekend in het hart van Rome. En Rome is de afgelopen jaren een slecht bestuurde, chaotische stad, waar onder- en bovenwereld elkaar zorgeloos treffen. Het schandaal ‘Mafia Capitale’ (Hoofdstad van de maffia) leidde vorige maand tot het aftreden van de warrige burgemeester Marino. Momenteel zijn de inwoners van Rome overgeleverd aan de willekeur van een commissaris die niemand kent en is het dagelijks leven een hordenloop.

Ook binnen het Vaticaan is het een chaos. Twee boeken die twee weken geleden tegelijkertijd uitkwamen leggen de vinger opnieuw op de zere plek: de oncontroleerbare situatie van de financiën van het Vaticaan. Opnieuw hebben twee ‘Vaticaanraven’ van binnenuit gelekt, en zijn vele documenten die niet voor het publiek bedoeld waren doorgespeeld aan journalisten. De paus is woedend over Via Crucis (De kruisweg) en Avarizia (Hebzucht), zoals de twee goed verkopende boeken heten, maar dat verandert niets aan de feiten.

Rome is op dit moment niet onder controle, het Vaticaan ook niet. Tel daar nog eens de miljoenen katholieke pelgrims bij op die zich komend jaar allemaal op ruim van tevoren bekende punten en momenten in Rome zullen verzamelen. De ideale gelegenheid voor een bloedbad. ‘En wat zijn eigenlijk die rare winkeltjes van Arabieren die zich ineens allemaal tegelijk in de Borgo Pio rechts van het Sint-Pietersplein hebben gevestigd?’ vraagt de Romeinse stadskrant Il Tempo zich af. Winkeltjes waar bijna niemand naar binnen gaat, en waar wat flesjes shampoo en tandpasta worden verkocht. Paranoia mag je het vandaag niet meer noemen.