Een man van middelbare leeftijd loopt het beeld van zo te zien zijn woonkamer in. In het midden van zijn kamer staat zijn grote televisie, aan de wand hangen ingelijste foto’s, zo te zien van familieleden. De man kondigt aan wat we gaan doen: line dancing! Hij doet het voor, in zijn korte broek, witte sokken en zijn gele shirt, en voor we het weten staat er elders een zaal vol ouderen, die zich met een stijf enthousiasme door het nummer dansen. Een kwestie van tot 32 tellen na het begin van het nummer, en beginnen.

En ondertussen blijkt Getting Ready to Get Down in al die schijnbaar luchtige goedmoedigheid toch weer een mooi verhaal over een meisje dat opgroeit onder het juk van een bezorgde moeder, een bezorgde vader en een bemoeizuchtige pastoor, die gezamenlijk besluiten haar naar een kleine bijbelschool in Missouri te sturen. Een inschattingsfout: ‘And now you come back sayin’ you know a little bit about/ Every little thing they hoped you’d never figure out.’

Hier tekent zich de kwaliteit van Ritter (Idaho, 1976) af: in twee zinnen zegt hij niets letterlijk, maar suggereert hij een volledig universum vol verboden geneugten.

Ritter, die in interviews gevraagd naar zijn invloeden niet alleen Cohen en vooral Dylan noemt, maar ook altijd schrijver Mark Twain (en zelf een goed ontvangen roman schreef), steekt hoorbaar veel werk in zowel zijn secure teksten, als in de opbouw van sfeer. De opener van zijn nieuwe album Sermon on the Rocks bijvoorbeeld is niet alleen tekstueel veel dreigender dan de single, maar ook meteen in voordracht (hij zingt veel lager, bijna als een crooner, tot hij in het tweede couplet opeens uithaalt) en dit Birds on the Meadow heeft ook die licht-jazzy nachtclubsfeer waar generatiegenoot Joe Henry zo in uitblinkt. En wat een openingszinnen: ‘I didn’t come to ask you/ How you’re doing these days/ Didn’t come to roll no stones away, no/ I’ve come to tell you that the end is nigh/ I’ve come to prophesize.’

Dat woord ‘prophesize’ in het openingsnummer is tamelijk cruciaal: vaak komt Ritter terug op religie, zoals de sermon (preek) in de titel al leek aan te kondigen. Soms benadert hij het onderwerp luchtig (in Young Moses, bijvoorbeeld), vaker niet. In Henriette, Indiana bezingt hij een man die zijn baan verliest en aan lager wal raakt, vanuit wisselende perspectieven, inclusief volledige dialogen, en dat nog steeds allemaal binnen de vele grenzen van een nummer van nog geen vier minuten. Het refrein: ‘He had a devil in his eye, eye/ Like a thorn in the paw/ Disregard for the law/ Disappointment to the Lord on high.’

Josh Ritter, Sermon on the Rocks (Pias)