Maar helaas: volgens de wetten van de Realpolitik zit dat witte hoedje er niet echt in. Tijdens het EU-voorzitterschap van Nederland bracht Van Mierlo al eens massa-orders voor het Nederlandse bedrijfsleven in gevaar door zijn collega-ministers te mobiliseren voor de Chinese mensenrechten. Sindsdien daalden de revenuen uit China fors. Dat kan niet nóg een keer. Beter is het wanneer Evelien Herfkens haar Chinese ambtgenoot een paar minuten diep in de ogen kijkt. Bovendien zijn de Chinezen nu niet zo geneigd te luisteren naar wijze lessen uit Nederland over recht en respect. Als lid van de Veiligheidsraad voelen de Chinezen zich uiteindelijk nogal gebruuskeerd sinds er zonder hun wat te vragen ook door Nederland werd besloten tot het bombarderen van het communistische broerdervolk in Servië. Dan komt diplomatieke druk ten behoeve van de Dalai Lama c.s. toch wat minder hard aan. Voor je het weet verschijnt iang Zemin ineens op het NOS-journaal met een wit baseballpetje.
Redactioneel
Een koninkrijk voor een hoed?
De vraag die ons allen dient bezig te houden naar aanleiding van het bezoek van Beatrix aan China is natuurlijk: zal de vorstin grijpen naar het geheime diplomatieke wapen van het witte hoedje? Zal zij zich moediger dan Madeleine Allbright betonen en het koninklijke hoofd bij haar bezoek aan het plein van de Hemelse Vrede tooien in de Chinese kleur van de rouw, ter nagedachtenis aan de studenten die hier in 1989 het leven lieten voor hun droom van democratie? Het massieve vraagstuk van de Chinese mensenrechten is op z'n minst voor enkele dagen teruggebracht tot de overzichtelijke contouren van een Edgar Vos-creatie. Waar een klein land groot in kan zijn.
www.groene.nl/1999/15