Knevel & Van den Brink’s decor doet bij bepaalde shots vermoeden dat gans het gezelschap op het punt staat een mri-scanner in geschoven te worden. De krankzinnigheid van de NOS-Journaal-vormgeving met zijn interstellaire raketaanvallen wordt niet geëvenaard maar eigentijds is het wel. Net als Knevel zelf die een tweede bekering onderging, dit keer tot het evangelie van Al Gore. Beter te laat dan nooit, want de evangelischen, in hun zorg om de eeuwige ziel, waren lang niet te betrappen op bekommernis om onze tijdelijke behuizing. Toen ik ze ooit aansprak op het effect van het uitdelen van duizenden uit Afrika ingevlogen rozen, verpakt in plastic en voorzien van een ijzerdraadje waaraan een kartonnetje waarop de tekst dat Jezus ook van mij (en alle andere voorbijgangers) hield (het Museumplein lag er na hun manifestatie vol mee), werd ik aangekeken of ik van een andere planeet was en mijn redding definitief van de baan. Allebei natuurlijk waar. Knevel zou Knevel niet zijn als hij niet narrig had gereageerd op de vaststelling dat (groen) links zich al heel wat langer om die problematiek bezorgd maakt. Nee, een grote ziel is Andries nooit geweest. Dus hoont hij Heleen Mees die veel vliegt en het milieu overlaat aan haar linkse partij. Daar heeft hij een punt (begin bij jezelf) maar ook tonnen boter op het hoofd; en aan het besef dat naast mentaliteit ook politieke macht en wetgeving nodig zijn die op hun beurt de mentaliteit weer moeten beïnvloeden gaat hij superieur voorbij.
In die zin hebben we er een rechtse talkshow bij. Waarin, goed bedacht, telkens een andere vrouwelijke sidekick aanschuift die bij programmabegin haar ‘beeld van de dag’ toont. Dinsdags is dat, verrassend, Georgina Verbaan, prettig gestoord en getalenteerd actrice. Ze liet bij haar première koraalrif zien, omdat iemand dat in zuivere omstandigheden opkweekt om terug te kunnen zetten op bedreigde plekken. Niks mis met klein positief nieuws. De volgende avond was Floortje Dessing te gast vanwege een boek met de mooiste wereldreizen. Tot voor kort zou die louter enthousiast bejegend zijn maar nu werd de toon bepaald door de vervuiling die dat oplevert. Ze is de kwaadste niet maar kwam er ook niet uit. Dat deed woensdagse sidekick Myrianna van Reeden (matig actrice in Julia’s tango, damesserie van Net5) beter. Haar beeld van de dag: een close gefotografeerde hondendrol. Die was ze bij filmopnamen in Argentinië namelijk niet tegengekomen, alwaar ze ook beleefder waren in winkels. Nederlandse lompheid, vond Andries, die dat een goed bruggetje vond om over te gaan naar stenen door autoruiten. Moordaanslagen lompheid noemen, je moet er op komen. Maar Myrianna was nog niet klaar. In een rubriek met van internet geplukte beelden zagen we wildplassende Brabantse meisjes. Het greep haar zo aan dat ze even niet verder kon, de handen voor de ogen. Nog geen minuut eerder hadden we, ook van internet, executies gezien door Iraakse moslimstrijders – ook nogal lomp. Het maakte haar geschoktheid over dronken-meidengedrag schokkend. Is dat alles over K&VdB? Nee natuurlijk. Ze vertegenwoordigen een andere wereld dan P&W. Maar ze laten er verstandige mensen horen: Rottenberg over de pvda, Erdbrink over Iran en VS; Lagendijk over Turkije. Een modern en diep-tuttig programma. Dat vooral aandacht moet blijven geven aan klimaatverandering in alle betekenissen.