De politieke berichtgeving concentreert zich tot in de beurs- en visserijberichten op de ongelukkige CDA-lijsttrekker die allerwege genadeloos wordt afgebrand. Hoe zit het trouwens met de christelijke naastenliefde van CDA-leider Lubbers? Kok, zei hij, is niks slechter dan Brinkman, die hij trouwens nooit tot ‘de nieuwe premier van Nederland’ heeft uitgeroepen. Foei, wat kan die kerel liegen! Hij stemt trouwens niet eens op zijn eigen lijsttrekker, maar op zijn geloofsgenoot Hirsch B. die de niet-confessionele concurrentie een wreedaardige houding jegens de ouders van mongoloide kinderen heeft aangewreven. Nee, Lubbers komt niet meer terug en Hirsch B. kan niet meer terugkomen, behalve in een coalitie met de SGP.
Tussen het knip- en streepwerk door breng ik mijn stem uit. Die vier maal veertien kranten hebben mijn keuze trouwens niet beinvloed. Het wordt toch de partij waar ik al meer dan een kwart eeuw met weinig vreugde lid van ben en die zelden op mijn electorale steun kan rekenen. Maar je kunt die club niet blijven straffen, en stemmen die je tenslotte ook met de onderbuik.
De laatste krant, al even verknipt als menig vooraanstaande christen-democraat, is in het asvat verdwenen als de televisie de voorlopige uitslag aankondigt van ‘werkelijk de spannendste verkiezingen die Nederland ooit heeft gehad’. Die spanning zal, door de vloek van de elektronica, dus niet lang duren. CDA en PvdA verliezen. Eveneens, zoals altijd weer, de opiniepeilers die de nederlaag van GroenLinks noch de triomf van de ouderenpartijen hebben voorzien. De onverwachte overwinnaar blijkt te worden aangevoerd door een bejaarde brunette van naar schatting tweeenveertig, die al commentarierende wellustig langs de lippen likt. Potverdorie, heb ik toch een politiek alternatief over het hoofd gezien, tijd dat ik lid wordt van de bejaardenklaverjasvereniging.
Drie kwartier na de eerste voorlopige prognose volgt de definieve voorlopige prognose. De PvdA is ‘s lands grootste politieke partij geworden. Daar zal ongetwijfeld niet veel meer aan veranderen. Zal ik maar lekker vroeg naar bed gaan? Nee, zo kan een historische dag niet worden besloten. Ik knoop m'n schoenveters dicht en tram naar Paradiso waar de Partij van de Arbeid ons wijs probeert te maken dat een dozijn zetels verlies eigenlijk als een 'nederlaagoverwinning’ (Thijs Woltgens) moet worden beschouwd.