Inmiddels zijn wij getrouwd en hebben wij kinderen. Eentje meer dan wij aanvankelijk van plan waren. Een kind vonden wij eigenlijk wel genoeg. Maar toen wij het niet eens konden worden over de vraag of het een jongetje of een meisje moest zijn, besloten wij tot een tweeling. Over de meest gewenste vorm van opvoeding hebben wij langzamerhand een klein vermogen vertelefoneerd. Als wij zo doorgaan, denk ik wel eens, hebben die stakkers straks niet meer dan twee telefoontoestellen te erven. Maar hebben zij eigenlijk meer nodig? Heleen en ik zijn immers op deze manier toch ook gelukkig geworden?