Dat was in tegenstelling tot de western in film, waarin actie tegen de achtergrond van een echt landschap van natuur bepalend was. Wellicht was het feit dat de televisiewestern zijn oorsprong in radio had de reden voor de Kammerspiel-stijl die zo overheersend was. Uit vorm – de kleine kaders van het televisiescherm – groeide de spanning tussen personages die geen kant op konden.
In zijn nieuwe film The Hateful Eight draait Quentin Tarantino deze conventies om: het verhaal is in de kern vergelijkbaar met een aflevering van Gunsmoke, maar het is gedraaid in epische stijl: met archaïsche Ultra Panavision 70-lenzen en bij voorkeur gepresenteerd als roadshow, dus met entr’acte en als het kan, zoals in filmmuseum Eye, ook geprojecteerd als 70mm-film. Het resultaat is er een van in de huidige tijdgeest ongekende bravoure, een werk dat de epicuristische instincten blootlegt van een maker die zijn eigen weg bewandelt.
Sommige critici gebruiken dat laatste om juist het falen van Tarantino aan te tonen. In een stuk in The New Yorker schrijft Richard Brody bijvoorbeeld: ‘Tarantino houdt van het geluid van zijn eigen stem… In een poging woorden tot beelden te maken vergat hij beelden tot beelden te maken, zodat tekst alles overheerst.’ Dat laatste klopt: gesprekken tussen personages domineren in The Hateful Eight, vanaf het moment dat John Ruth (Kurt Russell) en majoor Marquis Warren (Samuel L. Jackson) elkaar een paar jaar na het einde van de Burgeroorlog ergens in het winterse Wyoming treffen. De een heet ‘The Hangman’, de ander ‘The Bounty Hunter’. Maar wat ze allebei het beste kunnen, is práten, zeg maar gerust erop los lullen, maar wel met een energie en een intensiteit die het geheel een fabuleus ritme geven.
Dat verandert geen moment wanneer Ruth en Warren en Ruths gevangene, Daisy Domergue (Jennifer Jason Leigh), hun bestemming bereiken: de afgelegen manufacturenwinkel Minnie’s Haberdashery waar de rest van het verhaal zich afspeelt. Dit is inderdaad de wereld van de tv-westerns, compleet met koken en koffiezetten (in Minnie herleeft Hop Sing uit Bonanza). Maar nu komen er méér genotvolle obsessies van Tarantino bij: zijn favoriete acteurs, onder andere Bruce Dern als Sanford ‘The Confederate’ Smithers, Oswaldo ‘The Little Man’ Mobray (Tim Roth) en Joe ‘The Cow Puncher’ Gage (Michael Madsen).
Het is alsof alle personages zowel mythische figuren als verhalenvertellers zijn. Immers, een hangman of premiejager of confederate zit vol symbolische betekenis, sterker, hij personifieert het ‘verhaal’ waaruit de thema’s spontaan voortvloeien: de cultuur van vuurwapens en geweld, het naakte racisme en de geboortepijnen van een maatschappij op zoek naar wat gerechtigheid werkelijk betekent. En dit alles binnen die epische kaders van dat romantische 70mm-filmbeeld. Wat een wild experiment is The Hateful Eight, en als de film of de maker ervan zelfvoldaan is, op het hedonistische af, dan moeten we dat maar voor lief leven. Deze film is te goed om dat niet te doen.
Te zien vanaf 7 januari
Beeld: Kurt Russell als John Ruth en Samuel L. Jackson als majoor Marquis Warren in The Hateful Eight, regie Quentin Tarantino. Bron: Entertainment One Benelux