Veel nieuw drama, zowel hier als bij de buren. Daar lijkt Speer und Er het belangrijkst. Omstreden, omdat wordt gesuggereerd of aangetoond dat Hitlers favoriete architect veel schuldiger was aan «misdaden tegen de menselijkheid» dan de man zelf deed voorkomen en dan het Tribunaal van Neurenberg aannam. Hoe dat ook zij, de stukjes die ik zag toonden de hand van Heinrich Breloer, grootmeester van de mix van archief, interview en drama (een genre dat bij ons nauwelijks kans krijgt). En omdat zijn sublieme Die Manns, Ein Jahrhundertroman uiteindelijk ook bij ons te zien was, hoop ik op aankoop door Nederland 3. Inclusief afsluitende documentaire.

Door Speer richting Duitse tv getrokken ontdekte ik te laat dat daar ook een dramatisering van de dagboeken van Viktor Klemperer (Tot het bittere einde) te zien is geweest. Dat zal hier wel nooit komen. maar het is goede aanleiding voor de zoveelste keer te wijzen op dit belangrijkste en meest indrukwekkende van alle dagboeken uit nazi-Duitsland, hier verschenen bij Atlas of voor een habbekrats in het Duits aan te schaffen.

Van de aankopen trekken het Amerikaanse Carnivale en het Engelse Shameless de meeste aandacht. Carnivale, van betaalzender HBO die zoveel prachtig drama levert, schijnt cultstatus te hebben. Reizend circus in door erosie geteisterd Oklahoma tijdens de Grote Depressie. Allure heeft het en kosten noch moeite zijn gespaard, maar op mij komt deze mix van sociaal realisme en vertoon van bovennatuurlijke krachten behoorlijk pretentieus en kitscherig over. Hopelijk trekt u zich niets aan van deze smaakpolitionele opmerkingen en ziet u het meesterwerk dat mij ontgaat.

Shameless is even vreselijk en komisch als destijds The Royle Family over een tv-kijkend Engels arbeidersgezin, zij het beduidend meer spectaculair omdat het de Royle-huiskamer verlaat en overal in de armoebuurt terechtkomt (vooral in de kroeg); en omdat het de aangepastheid van de familie Royle ver voorbij is. Dit is Probleemwijken-en-Tokkie-drama, maar dan gemaakt door intelligent, creatief volk, SBS ver voorbij.

Ten slotte de zesde reeks Telefilms. Als noemer geldt dat ze «inspelen op de actualiteit, hedendaagse thema’s en problematiek». Daar blijk je veel kanten mee uit te kunnen: die van Familie of Suzy Q of Blue Bird, om maar eens drie geslaagde voorbeelden te noemen. Die delen overigens veel meer het «eeuwige» dan het actuele, maar wat zou dat als het goede films oplevert? En juist dat is dit seizoen niet echt gelukt. Actueel is het als studentes zelf achter de Utrechtse serieverkrachter aan gaan (Stille Nacht), maar dat leidt niet tot een overtuigende thriller. Actueel zou je kunnen noemen dat Marokkaanse jongens ten onrechte worden gearresteerd na een explosie in de Rotterdamse haven; maar blijkt de maker dan vooral geobsedeerd door de Hollandse vriendin van verdachte, dan zet je een olifant op het affiche van een film over een mug. Toch zijn vooral de laatste twee Telefilms de moeite waard: Gezocht: Man van Patrice Troye (Teleac/NOT) op 4 juni; en Off Screen van Pieter Kuijpers (VPRO) op 11 juni. Met alleen al prachtrollen van respectievelijk Monic Hendrickx en Jan Decleir.