Dahab – Shisha’s borrelen aan de kust. Halveliterflessen bier glinsteren in het ondergaande zonlicht.

De sterke geur van marihuana. Zo normaal in deze stad. En dan de stelletjes, zoenend, loom in elkaars armen. Reggae tunes. Alternatieve Arabische indiepop.

Dahab is het andere Egypte. De kleine kustplaats, die letterlijk ‘goud’ betekent, lijkt in niets op de andere badplaatsen aan de Rode Zee. Van oudsher een hippieplek is het een rustig stadje waar de gouden mantra ‘don’t worry, be happy’ geldt. Dahab is een ideale escape voor rijke Caïreense hipsters die absolute rust zoeken en het drukke Sharm al-Sheikh liever links laten liggen, een pleisterplek ook voor kitesurfers, kunstenaars en lesbiennes die hier ongestoord hun gang kunnen gaan. Zelfs van zoenende vrouwen in het openbaar kijkt hier niemand op.

Maar de lange boulevard met cafés tot op het strand en hipsterwinkeltjes en restaurants is grotendeels donker, vervallen en verlaten. Twee volksopstanden en de recente ontploffing van het Russische passagiersvliegtuig hebben het stadje de das om gedaan. Onafgebouwde hotels, nooit voltooid vanwege gebrek aan financiering. Gesloten winkels. Door weer en wind geërodeerde cafeetjes. Het stadje kan zo weer leven worden ingeblazen, als de toeristen maar komen, zucht iedereen. Maar de toeristen komen niet. De overhaaste Britse beslissing om al het vliegverkeer naar Sharm al-Sheikh voor maanden te annuleren, die al snel door vrijwel alle Europese landen en Rusland werd overgenomen, maakt het vrijwel onmogelijk naar Dahab te komen.

Wie naar deze badplaats wil, moet vliegen naar Hurghada of Caïro en van daar een urenlange busreis maken, kriskras door de Egyptische delta. Checkpoint hier, checkpoint daar en dan nog de hele kustroute. Geen toerist die het zich in het hoofd haalt.

De totale stop op het vliegverkeer is een catastrofe voor het hele Rode Zee-gebied. ‘Waarom?’ vragen wanhopige verkopers. ‘Na de aanslagen in Parijs werd het verkeer van en naar de Franse hoofdstad toch ook niet platgelegd?’

Het geeft te denken. Na een zeer broeierige zomer na de val van Mohammed Morsi in 2013 en een onstuimige herfst vol aanslagen en aanvallen op kerken heeft de huidige Egyptische regering haar vaste greep op het land herwonnen. Het aantal aanslagen en gewelddadige incidenten is tot vrijwel nul gereduceerd, maar de angst zit er evengoed in. De toeristenblokkade lijkt toch vooral een politieke beslissing. De wereld is immers graag solidair met de Fransen, maar met Egyptenaren een stuk minder.