Caïro – De cameraman en de geluidsman worstelen zich een weg naar binnen. De eigenaar van de winkel Kei Zaman, de 62-jarige Saad Elmarakby, zit geïmponeerd achter zijn bureau. Zijn winkel, verstopt op de eerste verdieping van een aftands flatgebouw op het hippe eiland Zamalek, heeft steeds meer aanloop. Maar een zeskoppige cameraploeg is zelfs voor de antiquaar een unicum.

De eigenaar van een winkel verderop begint een uiteenzetting over de terugkeer van de grote Egyptische klassiekers. Oum Kalthoum. Ismahan. Warda. Abdel Halim Hafez. Omar Khoshid. Sabah. Ze ratelt door.

Ondertussen zijn de Egyptisch-Nederlandse Moataz Rageb (annex Disco Arabesquo) en de Duitse Jannis Stürtz (Habibi Funk) flink aan het ‘diggen’. Geroutineerd zoekt Stürtz naar verborgen schatten tussen de stapels lp’s, terwijl Rageb stoffige dozen vol cassettebandjes langsgaat. De muziek van deze dj’s laat zich het best kenmerken als Egyptische en Arabische disco, jazz, soul, reggae en funk uit de jaren zestig tot tachtig. Die muziek is in trek, weten ze ook in de kleine platenzaken van Zamalek. De prijzen schieten de lucht in. Waren cassettes tot voor kort vijf Egyptische pond (dertig cent), nu al snel vijftig (drie euro). Vinyl en re-issues gaan zelfs voor zeshonderd (35 euro) tot veertienhonderd pond (tachtig euro) over de toonbank.

Waar hipsters in Europa massaal teruggrijpen naar spelcomputers van Atari en Nintendo vindt hier een run op oude filmposters, vinyl en cassettes plaats. Van Saoedi-Arabië en Bahrein tot Marokko en de VS, overal duiken jonge verzamelaars op. Ook in Europa maakt de Egyptische popcultuur een gestage opmars. Tribuutconcerten aan de oude Arabische legendes door het Amsterdam Andalusisch Orkest vullen de theaterzalen, terwijl de feestjes van Disco Arabesquo en Habibi Funk door heel Europa uitverkopen. Een expositie over de grote Arabische muzikale diva’s is binnenkort in het Tropenmuseum in Amsterdam te zien.

De jonge generaties hebben behoefte aan een nieuw verhaal over Egypte, een identiteit voorbij religie die tegelijk een krachtig tegengeluid vormt richting het aanhoudende westerse narratief over de Arabischtalige wereld als een regio van armoede, achterstand, dictatuur, (vrouwen)onderdrukking en terreur. Het doorbreken van die hardnekkige stigma’s was ook de reden voor Moataz Rageb om enkele jaren geleden met zijn Arabische feestjes te beginnen. Dat Radio Canada hem naar Egypte zou vliegen om een vijftig minuten lange documentaire te draaien had hij echter nooit verwacht. Winkeleigenaar Elmarakby kijkt ondertussen verbouwereerd om zich heen: ‘Ik geloof dat ik een grotere winkelruimte nodig heb.’