Drie nieuwe Telefilms, vooral voor jongeren gemaakt, zijn hier vorige week besproken. Resteren er nog drie in deze jaargang. Op 20 mei Eilandgasten (ncrv) van Karim Traïdia, naar het boek van Vonne van der Meer. Dat is veelgelezen en de film zou daardoor wel eens extra kijkers kunnen trekken. Hopelijk worden die niet te zeer teleurgesteld, want de film is de minst geslaagde van het pakket van dit jaar.
In Eilandgasten werpen we een blik in de levens van mensen die slechts met elkaar gemeen hebben dat ze achtereenvolgens hetzelfde vakantiehuisje op Vlieland huren. Toch heet het boek «roman» en niet «verhalenbundel». Dat valt te billijken omdat er een onderstroom is die de vertellingen bindt – een eenheid door toon en stijl. De filmversie slaagt daarin nu juist niet. In een scène botsen vertrekkende en komende huurders letterlijk op elkaar en dat is in het algemeen het probleem met de film: wat impliciet is bij Van der Meer wordt vaak expliciet bij Traïdia. Beschreven gevoel moet hier dialoog worden en wordt letterlijk en figuurlijk (te) uitgesproken. Van het vernuftig geweven tapijt van het boek resten losse stukken. Met af en toe een fraai beeld, een goed gespeelde rol.
Op 27 mei de Vara-bijdrage Escort. Over een kapster die van een eigen nagelstudio droomt en door haar vriend, verdelger van kakkerlakken en ratten, steevast «sletje» wordt genoemd. Dat is ze nou net niet, want haar bijverdienste als escortgirl stopt wanneer de heren haar mee willen hebben naar hun hotelkamer. En dan het verbluffende aanbod van een oudere, vaste klant, die nog een half jaar te leven heeft en haar wil trouwen: aan zijn groeve ligt zes miljoen klaar. Wat te doen als de droom plots onder handbereik komt en als de partner zijn jaloezie opzij weet te zetten omdat hij een klotenbaan heeft en een gouden creditcard lokt? Enfin, ze dóet het en eenvoudiger worden relatie en leven er daardoor niet op. Hoewel het gegeven niet origineel is – Hollywood ging voor – de ontknoping is dat zeker wel. Het scenario is van vakman Frank Ketelaar, die met deze film tegelijk zijn regiedebuut maakt.
Helemaal geslaagd is Escort niet. De ongeloofwaardigheid van het gegeven is acceptabel als het een leuke en spannende film oplevert die zijn eigen geloofwaardigheid creëert. Dat lukt niet helemaal, mede door een niet al te sterke rol van de vriend. En de speelfilmlengte veroorzaakt enig getrek. Maar aardige film met een mooie hoofdrol van Rifka Lodeizen.
Rest op 3 juni vpro’s De uitverkorene. Van Theu Boermans naar een scenario van, alweer, Frank Ketelaar. Beste Telefilm van dit jaar. Het verhaal los geïnspireerd op de gebroeders Baan, bloei en ondergang van hun bedrijf en hun streng-christelijke principes. De thrillerachtige ontknoping staat hier geloofwaardigheid van het getekende milieu en de dilemma’s waarmee geworsteld moet niet in de weg. Een verhaal over Kaïn en Abel, over Romeo en Julia, over grenzenloze ambitie, over religieuze principes die ertoe kunnen leiden dat je je liefste kind verstoot. Fraaie rollen niet alleen van Kees Prins en Pierre Bokma als de broers, maar ook van het tragisch liefdeskoppel Tijn Docter en Katja Herbers. Aanbevolen dus.