Voor de gemiddelde lezer niet naast de deur, maar in China begint het culturele seizoen met de Shanghai Biënnale, die wordt beschouwd als het belangrijkste internationale kunst-event in het land. Dit keer is de Nederlander Henk Slager een van de verantwoordelijke curatoren en doen er zes Nederlandse kunstenaars mee, te weten Lonnie van Brummelen en Siebren de Haan, Jeanne van Heeswijk, Tion Ang, Suchan Kinoshita en Mieke van de Voort. Op de deelnemerslijst verder illustere kunstenaars als Pawel Althamer, Mike Kelley, Thomas Ruff en Lawrence Weiner. En dan nog zo’n vijftig andere kunstenaars, waarvan de helft uit China en de rest uit twintig andere landen.
Het thema is ‘Translocalmotion’, curatorentaal voor de dynamiek van de verstedelijking, migratie, mobiliteit en urbanisatie. Een onderwerp dat in hedendaags China actueel is, en zeker in Shanghai, waar jaarlijks honderden kilometers aan infrastructuur wordt gebouwd om de agglomeratie van zestien steden met in totaal 150 miljoen inwoners naar behoren te laten functioneren. En waar talloze plattelandbewoners werken aan de bouw van de glanzende torenflats van het communistische überkapitalisme. Eens kijken of de manifestatie zich zal weten te ontworstelen aan de ‘valse glimlach’ die Koen Kleijn ontwaarde in de Pekingse kunst-scene. Binnenkort verslag in De Groene Amsterdammer.
In het Stedelijk Museum Bureau Amsterdam – anders dan het moedermuseum wél open in het nieuwe seizoen – allereerst een solotentoonstelling van de talentvolle Nederlandse kunstenaar Marijn van Kreij (Tomorrow is Humourless, vanaf 20 september), gevolgd door een expositie van Renzo Martens (vanaf 16 november). Van Kreij staat bekend om zijn soms wat chaotische tekeningen en krabbels, waarvan de samenhang niet op het eerste gezicht duidelijk is. Persoonlijke beelden en teksten komen op een fascinerende manier samen met elementen uit de populaire muziek- en beeldcultuur.
Renzo Martens laat zijn (langverwachte én al veelbediscussieerde) film Episode 3 in première gaan. In deze provocatieve film, waarvan fragmenten al elders te zien waren, laat Martens de cynische machinaties zien die schuilgaan achter de manier waarop westerse persbureaus en hulporganisaties te werk gaan in Afrika. Martens neemt stelling tegen de nepbetrokkenheid van het systeem, zonder het morele gelijk te claimen. Hij gaat zelf ook niet geheel vrijuit als hij jonge Afrikaanse fotografen leert dat ze armoede, oorlog en ellende moeten zien als een soort natuurlijke hulpbronnen, als bron van inkomsten. Met als slogan Enjoy poverty!
INFO:
Shanghai Biënnale,
Stedelijk Museum Bureau Amsterdam
Marijn van Kreij