Alwaar het afscheid van de oude Hamlet wordt opgeluisterd door spelende kinderen. Stop! Niet verder! Dit is al te veel verklapt. Nieuwe poging.

De opstelling (vorm: Liesje Knobel) heeft nog het meest weg van een modeshow voor een goed doel, met plastic partystoelen, drankjes, hapjes en ijsjes. Er wordt in de volle lengte gespeeld op een catwalk, de acteurs leggen enorme afstanden af. Hamlet (een sterke Yorick Zwart) en Ophelia (Anne Rats) lijken een studentenstel, Claudius (John Buijsman) heeft nog het meest weg van een Schreibtischmörder met pleinvrees. Gertrude (Debby Petter) is een chique dame uit een oude aflevering van Tatort. Polonius (Kenneth Herdigein) en Laërtes (Mandela Wee Wee) zijn opgewonden standjes uit onze voormalige koloniën. En Rosencrantz Guildenstern (Satijn Sigtenhorst) blijken quasi-hippe mokkels met een hoog gil-gehalte. Schiedam, kortom, heeft zijn eigen Hamlet en, na Arie de Mol en ELS Inc, weer een eigen stadsgezelschap. De Stokerij heet het. Van Koen Wouterse, Anne Rats en Yorick Zwart. Die ook van het improvisatietheater Nachtgasten zijn. Het stuk-der-stukken is bewerkt door Zwart en geregisseerd door Wouterse. En we kunnen het een van Schiedams vroegere bewoners rustig nazeggen: het is niet onopgemerkt gebleven. Eerlijk is eerlijk: mij beviel het wel.

De bewerking is brutaal. Ze sleuren Hamlet naar de werkelijkheid van een metropool, waar in de grootste haven van Europa door onze lieve heer, of door wie dan ook, een zooitje vreemde kostgangers aan wal is gezet – van mensensmokkelaars tot gelukszoekers en andere verworpenen der aarde. Claudius is als verlicht despoot/nerveuze ceo niet te bescheten om in een toespraak House of Cards (serie 1, aflevering 3, hij kent zijn klassiekers) ruimhartig te citeren. De Surinaamse Polonius heeft een juweel van een holderdebolderloopje in petto, dat zijn dochter in een manisch-depressieve bui leuk kan nadoen. Moordrol trouwens, zelden een mooiere Ophelia gezien, en haar nooit zo vunzig én fraai zien begraven.

Ik zag de laatste try-out, dus de spieren en scharnieren van de voorstelling liepen nog wat stroef. De epiloog van de vrouwelijke Horatio (overigens een prachtrol van Aafke Buringh) is niet helemaal mijn pakkie-an. Ik pleeg mijn boodschappen meestal in een winkel aan te schaffen, niet in een theater. Maar… Maar… Je moet lef en durf hebben om deze ingreep te doen – dat lef hebben ze in ieder geval. Als je ergens nieuw bent kom je beter binnen met een herkenbaar smoel dan met een blotebillengezicht. Of om Brecht (aan het begin van zijn loopbaan) te citeren: ‘Onsterfelijk word je als je een naam hebt. En hoe krijg je een naam? Door de fouten die je maakt.’

De Stokerij. Aangenaam kennis te maken!

Hamlet door De Stokerij, t/m 26 juni. Kaarten: destokerijschiedam.nl en Theater aan de Schie

Beeld: Mandela Wee Wee Laërtes) en John Buijsman (Claudius) in Hamlet, door De Stokerij ( Greetje Mulder)