De eerste winnaar was Marie NDiaye, gevolgd door Emmanuel Carrère en vorig jaar Jérôme Ferrari. Alleen Julian Barnes kroop er tussen, met zijn succesvolle Alsof het voorbij is.
Wat vijf jaar aan nominaties aantoont is dat geen onderwerp wordt geschuwd, geen thema wordt ontweken. Ook dit jaar weer. Elk trauma, historisch of persoonlijk, wordt tot verhaal gemaakt. Het onbestemde lot van de Russische asielzoeker (in Venushaar, van Michaïl Sjisjkin), de onzekerheid van een gemengd huwelijk in oorlogstijd (Een handvol sneeuw, van Jenny Erpenbeck), zinderende erotiek, vrouw/vrouw, in het Londen van het interbellum (De huisgenoten, Sarah Waters), de aanslag van de economische crisis op een klein Spaans kustplaatsje (Aan de oever, Rafael Chirbes), de persoonlijke betrekkingen tussen echtelieden in de haute-bourgeoisie (Gelukkig de gelukkigen, Yasmina Reza), of hoe de onderdrukking van een totalitair regime een groep buren aan elkaar verbindt (Als een brandend huis, António Lobo Antunes).
De nieuwste winnaar krijgt de prijs op 5 september uitgereikt.