In een persconferentie riepen ze de studenten op om terug naar huis te gaan en de boodschap van democratisering te verspreiden in de samenleving.
Het drietal zei zich niet meer te herkennen in de beweging die Occupy Central was geworden: veel actiever dan de passieve ongehoorzaamheidsactie die ze in beginsel voor ogen hadden. Is de overgave van het drietal het begin van het einde?
Occupy Central strijdt op – naar eigen zeggen – vreedzame wijze voor meer zeggenschap in het bestuur van Hongkong. De inwoners willen zelf bepalen op wie ze kunnen stemmen bij de verkiezingen in 2017, terwijl de regering twee of drie kandidaten door een commissie wil laten nomineren.
De afgelopen twee maanden werden de kampen in Admiralty en Mong Kok ingericht met huiskamers, kapellen en bibliotheken. Het leek een ludieke protestactie te worden die zou doodbloeden toen de meeste media waren vertrokken. Het momentum voor de actie was al een tijdje verloren: halverwege november vond 83 procent van de inwoners dat de Occupy-demonstranten de protestlocaties vrijwillig moesten verlaten, bleek uit een online enquête van de South China Morning Post.
De studenten tonen zich echter onvermoeibaar. Terwijl de oorspronkelijke organisatoren nadrukkelijk op de achtergrond blijven, ontpoppen studenten als Joshua Wong en Alex Chow zich als de echte leiders. Zij roepen hun achterban op om de barricades op Admiralty juist te versterken, nu Mong Kok vorige week op last van de rechter door de politie ontruimd werd. Maar de examens komen eraan en veel studenten blijven thuis om te studeren.
Een diplomatieke rel tussen China en het Verenigd Koninkrijk zet de situatie verder onder druk. Een commissie van het Lagerhuis die onderzoekt of de afspraken die in 1984 door China en het Verenigd Koninkrijk gemaakt werden, mocht Hongkong niet in. Ondertussen liet de chief executive van Hongkong C.Y. Leung de studenten weten dat zijn geduld op is. Het begin van het einde kan inderdaad zijn aangebroken voor Occupy Central.