Het is dan ook gemaakt door de Nederlandse computerstudio die verantwoordelijk is voor de visuele effecten (CGI) van Game of Thrones (GoT). Feeën hebben we nog niet gezien in GoT, maar het bovennatuurlijke is in de serie zo’n eclectisch allegaartje dat George Martin ongetwijfeld ergens een feeënvariant heeft verstopt. De CGI van al het mythische geweld en de sprookjesachtige draken spat van het scherm en is heerlijk om naar te kijken.

Toch wordt op geen enkel moment een van deze geanimeerde draken, reuzenwolven, rookspoken of skeletten met zwaarden daadwerkelijk een geloofwaardig wezen. Dat is niet erg, want GoT compenseert dit ruimschoots met stoere koningen, interessante karakters en tieten. Terug naar de feeën, deze week het onderwerp van de expo van Mediamatic. Lewis Carroll, de auteur van onder meer Alice in Wonderland, veronderstelde in een van zijn laatste romans, Sylvie en Bruno, dat de mens ten opzichte van feeën de volgende fysieke en bewustzijnsmatige toestanden kent:

a) Een gewone toestand, we zijn ons onbewust van feeën;

b) Een eerie (spookachtige, griezelige) toestand, waarin we ons tegelijkertijd bewust zijn van de werkelijke omgeving, als van de aanwezigheid van feeën;

c) Een vorm van trance, waarin ons alledaagse bewustzijn verdwijnt en onze immateriële essentie zich verplaatst naar andere scenes in de werkelijkheid of de feeënwereld.

De fantasy-setting van series en films zoals GoT, Lord of the Rings, Pan’s Labyrint en True Blood brengt ons in allerlei staten, van agressief tot opgewonden, maar niet in de eerie toestand van Lewis Carroll, daarvoor zijn de effecten te plastisch. Ons netvlies registreert feeën, maar we worden ons niet bewust van hun werkelijke aanwezigheid.

In het houten decor van de onhandig gemaakte feeën, tussen de feeën van projectie en spiegels, en kijkend naar feetjes gemaakt van uit elkaar gehaalde en op een andere manier weer in elkaar gezette insecten overviel ons een vreemde gewaarwording. We zien hoe deze feeën gemaakt zijn, we zien dát ze gemaakt zijn en we stellen ons voor dat ze ergens voor staan, dat we ze in het echt ook tegen kunnen komen. Dan opeens gaat er een klein deurtje open naar de eerie toestand van Lewis Carroll.

Misschien komen we ze inderdaad nog wel tegen, feeën, maar waar zijn ze eigenlijk goed voor? Wat belichamen ze? Welk effect hebben ze? Antwoorden zoeken op die vraag voert hier te ver, maar J.M. Barrie, de geestelijk vader van Tinker Bell, geeft ons een hint: ‘Feeën zijn zo klein dat ze maar één gevoel tegelijkertijd kunnen hebben, ze mogen dat gevoel veranderen, maar dan ook wel volkomen.’

Deze week is dagelijks nog de tentoonstelling Fays, Fairies & other Magical Creatures gecureerd door Martin Butler bij Mediamatic te zien. Op zaterdag midzomernacht wordt er een Midsummernights Fairy Ball georganiseerd waar modeontwerpers, modellen, kunstenaars en dj’s een benefietgala houden ten faveure van de ‘faeries’, een geuzennaam voor de LGBT-community van homo’s en transgenders.

Voor meer Game of Thrones: lees het serieblog