Patrick Lodewijks wint wedstrijden voor Feyenoord. Zie daar het eerste grote verschil met Ajax. Lodewijks werd vorig jaar op zijn 38ste van vaste reservedoelman ineens de onbetwiste nummer 1 van Feyenoord. Hij wordt deze maand 39 en is op dit moment de derde keeper van Nederland, meneer Van Basten, in elk geval veel beter dan Maarten Stekelenburg van Ajax. Wie ook beter keept dan Stekelenburg is Hans Vonk, reservekeeper van Ajax. Vonk redde Ajax bij de kwalificatiewedstrijden voor de Champions League tegen Brondby, toonde zijn grote vorm in het begin van de competitie, maar Stekelenburg heet al twee jaar de doelman voor de toekomst. In een vlaag van fatale overmoed koos Blind voor die toekomst, dus voor de 23-jarige Stekelenburg. Daar lag geen enkele voetballogica aan ten grondslag. Het enige motief was de leeftijd. Bij de doelman van Ajax is de crisis begonnen.
Het tweede verschil tussen Feyenoord en Ajax zat m zondag in de vrije schoppen en corners. Bij Ajax nam dat andere grote talent Wesley Sneijder ze, van links en van rechts. Waarom wist alleen hij, want zijn vrije schoppen waren slappe boogballen, met te weinig snelheid en daarom bijna altijd makkelijke vangballen voor de keeper. Bij Feyenoord nam Nicky Hofs ze. Zijn vrije schoppen en corners hadden precies de juiste snelheid en zorgden elke keer voor paniek bij Ajax. Heb me wel eens laten vertellen dat je daarop kunt trainen. In honkbaltermen zou je zeggen dat Nicky Hofs de winnende werper was.
Het derde verschil openbaarde zich na afloop. Voor het eerst in ongeveer tien jaar bezocht ik een Feyenoord-Ajax. Bij de laatste wedstrijden, na afloop waarvan burgemeester en politie doodleuk verklaarden dat de wedstrijd relatief rustig was verlopen, zijn Henk van Dorp en ik niet alleen fysiek belaagd maar ook door honderden supporters op de eretribune precies voor de perstribune zon drie kwartier lang voor vuile kankerjood uitgemaakt, inclusief de bekende wensen van hamas, hamas alle joden aan het gas. Zondag niets gehoord en dat gaf een zeer prettig gevoel. Natuurlijk gaat het goed met Feyenoord. Maar ook de liederen van de Rotterdamse supporters zoals O wat is die Danny blind of Danny Blind moet blijven waren origineel. Na afloop draait Feyenoord aanstekelijke meezingers over de club in Rotterdam, waar Ajax het meer sophisticated nummer van Melvin alias Kees Prins Dit is mijn club draait.
Het grootste verschil zag ik echter ver na afloop. Waar je als journalist bij Ajax sinds het begin van de jaren negentig soms het gevoel hebt dat je een venerische ziekte hebt als je de bestuurskamer of het spelershome ook maar benadert, is Feyenoord na afloop een open familie. In een veredelde kantine met enige honderden fans en oud-spelers speelde een bandje Nederlandse meezingers. En wie liepen daar een uur na de wedstrijd tussendoor alsof ze ook maar gewone mensen zijn? Trainer Erwin Koeman met open hemd, Pierre van Hooijdonk, Patrick Paauwe, Patrick Lodewijks, Serginho Greene met zuster en moeder, Ron Vlaar, Nicky Hofs. Toen we ruim twee uur na afloop weg wilden, stonden ze er nog allemaal en zat Dirk Kuijt aan een tafeltje omringd door echte supporters glimlachend de felicitaties in ontvangst te nemen. Wat een verademing en wat een verschil met Amsterdam. Spelers, trainers en bestuur van Ajax zweven al jarenlang hoog boven de aarde, bij Feyenoord kennen ze hun plaats. Dat veranderen kost Ajax geen cent, is slechts een kwestie van instelling.