Daar schrijf je niet over? Nee. Maar dat dan, dat stuk van Mai Spijkers in NRC Handelsblad, met dat idiote begrip «creatieve cottage», daar kun je toch wel over schrijven? Doe ik niet. Goed, ik zal het anders vragen: als je nu, op dit ogenblik, iets moet schrijven, beslist, je kunt geen kant meer op, wat zou je dan schrijven? Dat het buiten hard waait.
Jaja, dat is vrij weinig, het valt me een beetje van je tegen, hoe moet ik nu voor jou plek in mijn fonds vrijmaken, ik heb nog geen naam trouwens, misschien kun je eens in je vroegere werk gaan neuzen, misschien dat je dit of dat kunt verdiepen, ik bedoel, ik vind het geweldig dat je mij geweldig vindt, maar ik heb toch echt kwaliteit nodig, begrijp je? Ik schrijf een hoeveelheid. Nou, dat had je wel eerder mogen zeggen, hoeveelheid, hoeveelheid, dat kan helemaal niet, je moet iets ongelooflijk goeds schrijven, daar draait het om, en ergens over schrijven, je hebt toch kinderen, schrijf daar dan over! Ik heb er twee.
Toe maar, weer een getal, nogmaals, je moet begrijpen dat mijn fonds zich voorstaat op kwaliteit, kijk naar de andere auteurs, die mij geweldig vinden, kwaliteit en nog eens kwaliteit, wil je een keer wat langer met me praten, zullen we samen op vakantie gaan, heus, je zult kwaliteit moeten maken, je zult die hoeveelheden moeten vergeten, trouwens, zit je eigenlijk wel in het nominatiecircuit? Ik wist niet dat zoiets bestond. Dan weet je het nu, kijk, er zijn lijsten, lijsten met namen en kwaliteiten, er zijn ook lijsten met namen en functies, wie avonden presenteert, wie redacteur is van wat, wie in welk bestuur zit, wie waar toezicht op houdt, en die lijsten hebben weer te maken met circuits, en niet met hoeveelheid, snap je, de hele kwestie is dat je begint over iets te schrijven, ik zou haast zeggen: in kwalitatieve zin, en begin voor mijn part met iets dat je is opgevallen, verdikkie, er valt je toch wel iets op? Gisteren, op de Napoleonsweg, ter hoogte van Nunhem, zag ik op een pand «Feyenoord Wegrestaurant» staan.
Nee sorry, dat is niks. Ik passeerde ook de spelersbus van NEC. Nog minder, helemaal niks, we gaan terug naar die kinderen van je, het aantal interesseert me niet, het kan niet anders of die kinderen vertellen je iets, zeggen je iets, leren je iets, laten je iets zien, iets dat met kwaliteit te maken heeft, een woord, een verhaal, een anekdote, een tekening, een stinkende luier, een kapotte knie, een hoofd met luizen, een knikker, een puzzel, ze reiken gedachten aan, en weemoed en verlangen en slaapgebrek; dingen die bijna uit elkaar klappen van de kwaliteit, ga daar dan over schrijven!
Kwaliteit is hooguit een cijfermatige kwestie.
Hou op, ik vind dit gesprek zo zoetjes aan zonde van de tijd.
Kwaliteit bestaat niet.
Kom zeg, ik laat me echt niet uit mijn tent lokken, ik zit al dertig jaar in het vak.
Kwaliteit wordt toegekend.