Parijs - Terwijl Dominique Strauss-Kahn in New York wacht op zijn proces is binnen de Parti Socialiste de strijd geopend om de positie van de gevallen kampioen. In oktober zal duidelijk zijn wie het tijdens de presidentsverkiezingen van 2012 tegen Nicolas Sarkozy gaat opnemen. Wordt het partijsecretaris Martine Aubry, ex-presidentskandidate Ségolène Royal, of toch haar ex-man: François Hollande? Hollande, bijgenaamd ‘Meneer Grapjes’, heeft er duidelijk zin in: hij tooide zich met een modieuze bril en viel fors af, al menen sommigen dat hij met zijn kilo’s ook zijn humor is verloren. Hij zou te verbeten zijn, te serieus.
Wellicht heeft dat te maken met het doel dat hij zich heeft gesteld. Hollande zegt namelijk een normale president te willen zijn (un président normal). Dat wil volgens Hollande zeggen: een president die zijn ministers niet schoffeert, zich niet overal mee wil bemoeien, het parlement erkent, zich weet in te houden, dicht bij de mensen staat, kortom alles wat Sarkozy niet doet.
Na vijf jaar Supersarko hangen de meeste Fransen ademhappend in de touwen en snakken naar een president die braaf op de winkel past, zo is de redenering. Zou het werkelijk? Sarkozy was de eerste om de spot te drijven met Hollande’s vondst. Deze maakte een ‘monumentale fout’ door te denken dat de Fransen zich een ‘normale’ president wensen. Het presidentschap is een buitengewone post, zo stelde Sarkozy, en die vraagt om een buitengewone president. Daar heeft Sarkozy natuurlijk een punt: wie de presidenten van de Vijfde Republiek bekijkt kan moeilijk concluderen dat dit ‘normale’ presidenten waren.
Juist van zo'n ‘abnormale’ ex-president kreeg Hollande afgelopen weekend onverwachte steun. In de Corrèze-streek, de electorale thuisbasis van zowel Chirac als Hollande, verklaarde de gaullist Chirac tot driemaal toe dat hij op de socialist Hollande zou stemmen, mocht deze de kandidatuur van de PS in de wacht slepen. Het begin van seniliteit of een weloverwogen sneer richting opvolger Sarkozy, de aangenomen zoon die zijn politieke vader wel honderd keer vermoordde? De 78-jarige Chirac kan slecht vergeven, zo bleek al uit het tweede deel van zijn memoires, dat vorige week verscheen. Sarkozy wordt er achtereenvolgens opgevoerd als dienstweigeraar, voorstander van rampzalig uitgepakte vervroegde verkiezingen en als een putschist.
‘Correziaanse humor tussen politici die elkaar al jaren kennen’, zo verklaarde Chirac zijn ‘steun’ aan Hollande haastig nadat er in zijn eigen politieke kamp een storm van protest was opgestoken. ‘Ik kende zwarte humor, Britse humor en ik ontdek nu de correziaanse humor’, zo stelde een woordvoerder van het Elysée droogjes in een reactie.