Niet bekend
Een argeloze toeschouwer zou kunnen opmerken dat dit proces al een eind op streek is met zulke maatregelen als het uitstoten van de gebittenzorg uit het ziekenfonds, zodat de komende generaties lager geklasseerden weer als vanouds te herkennen zullen zijn aan de zwarte stompjes die blootkomen bij hun hovaardige grijns.
Maar dat is niet voldoende, meent Frits Bolkestein. Als een wat vreemd afgedreven RaRa-terrorist meent de liberale fractieleider dat maatschappelijk heil alleen te verwachten valt van een ouderwetse confrontatie tussen heren en knechten. ‘In de overlegeconomie kopen werknemers en werkgevers elkaar af en ontloopt de regering haar verantwoordelijkheid’, spreekt hij strijdlustig. De ‘stroperige staat’ dient te worden afgebroken, zo meldt Management Team, in plaats daarvan moet weer het creatieve vuur der klassenstrijd knetteren. In feite smeekt Bolkestein de FNV toch eindelijk weer eens de barricaden op te gaan. En gezien de gestaag dreigender wordende taal van Johan Stekelenburg, begint die er ook al zin in te krijgen.
Een ding moet Bolkestein beloven: dat hij niet, zoals de liberale clanleiders voor hem, plotseling weer op het corporatieve pad gaat zodra de klassenstrijd hem te heet wordt. Mochten de heropgebloeide Arbeidersraden van Nederland als overwinnaar uit de bus komen, dan moet Bolkestein zich sportief schikken naar zijn plaatsje in een socialistisch heropvoedingskamp op de Drentse heide. Heren, zet u schrap!
Redactioneel
Frits bolkestein wil de klassenstrijd
De omkering aller waarden in de Europese politiek is nog steeds in volle gang. Verleden week hoorden we tot onze stomme verbazing de Duitse SPD-eminentie Egon Bahr tijdens een rede aan de Vrije Universiteit het bewind van ‘een Salazar’ aanbevelen als enige hoop voor Rusland. Volgens de ontwerper van Brandts Ostpolitik en het Navo-dubbelbesluit is een bewind als dat van de Portugese volbloed-fascist het laatste redmiddel voor de voormalige Sovjetunie. De echo’s uit de martelkamers van Salazar zijn blijkbaar uit het sociaal-democratische geheugen verdwenen, gebleven is de herinnering aan diens propere begrotingsbeleid, dat voornamelijk draaide op de conservering van feodale eigendomsverhoudingen.
www.groene.nl/1994/48