De vriend die ik bezoek woont in Williamsburg in Brooklyn, vlakbij een van de bruggen naar Manhattan. Hij betaalt 1500 dollar huur per maand. Hij kent iemand die op Manhattan woont en maandelijks veertienduizend dollar kwijt is voor een veel kleinere ruimte. LCD Soundsystem heeft gelijk, zegt hij. Mijn vriend is een gevierd fotograaf. Hij boert goed, maar ook hij vond someone to pay the rent. Zonder een beurs van een internationale organisatie zou wonen in New York City boven zijn budget zijn geweest.
Welkom in de wereld van LCD Soundsystem, een uit zijn voegen gegroeid project van New Yorker James Murphy. Murphy treedt sinds 1993 op als deejay onder de naam Death From Above. Inmiddels heeft hij zijn eigen platenlabel DFA-Records. Kom bij Murphy niet aan met de term elektropop. Met DFA-Records wil hij juist dance-punk verspreiden, wat dat dan ook moge zijn. Voor wie nieuwsgierig is: The Rapture en Hot Chip zijn door Murphy bij DFA uitgebracht. LCD Soundsystem is Murphy plus drummer, bassist, gitarist en toetsenist. Voor het uitbrengen van de tweede plaat schoof hij wat met de samenstelling van de bandleden. De sound bleef echter onveranderd. Elektro vermengd met Talking Heads-achtige dicofunk en hier en daar een stevige gitaar.
Murphy’s laatste creatie met LCD Soundsystem heet Sounds of Silver en is nu iets meer dan twee weken uit. You brought a lot of money. But me, I get a tiny tummy zingt hij in Time to get away. ‘New York I love you but you’re bringing me down’ heet het laatste nummer van de plaat. Het is een pianoballade waarin het leven in New York vergeleken wordt met dat van a rat in a cage, pulling minimum wage. De teksten zijn waarschijnlijk niet autobiografisch, want platenbaas Murphy kan zich inmiddels een sky rocketig-huur veroorloven. The Rapture, Hot Chip en LCD Soundsystem verkopen uitstekend. En ook het produceren en remixen van grote artiesten als Chemical Brothers en N.E.R.D zal hem geen windeieren hebben gelegd.
Sounds of Silver is het tweede LCD-album en het wordt terecht door menig criticus geprezen. Murphy is wel gelukt waar onlangs Bloc Party en The Killers, en eerder Franz Ferdinant, faalden: het produceren van een fantastische tweede plaat nadat je debuut-cd tot hemeltergende hoogten is gehypt. LCD Soundsystem combineert rechte elektrobeats en digitale effecten met refreinen en melodielijnen uit pop en rock. Te melodieus voor de rechtgeaarde technofreak, te clean voor de verstokte Beatles-fan. En dus uitermate geschikt voor wie houdt van songs én grooves. Optredens van LCD Soundsystem zijn legendarisch. Ze rocken en stampen door de live-zang en de ploegende ritmesectie. De elektrobeats worden soms minutenlang aangehouden en vermengd met digitale blieps en samples, zonder dat er een melodielijn aan te pas komt.
Volgens sommigen is LCD Soundsystem een moderne versie van Faithless, de Britse band die pionierde in het combineren van dance, pop en hiphop. Maar Faithless bleef steken in Britse lauwheid. LCD Soundsytem is Amerikaans en klinkt Amerikaans. Eerlijker, ruigere en spannender dan Faithless. Op de titelloze eerste LCD-plaat staan nummers die mijlenver uit elkaar liggen. Tribulations heeft een verslavende discogroove, maar het daaropvolgende nummer Movements is een klap in het gezicht – en een harde – voor wie had gedacht dat hij zojuist een gladde danceplaat had opgezet. Het nummer begint met een op hol geslagen drumcomputer en mondt uit in een punksong met een schreeuwend gezongen tekst tegen ‘discipline’ en ‘meaning’.
Op Sounds of Silver ontbreekt echter de punk. Watch the tapes kom er nog het dichtst bij in de buurt, maar ontbeert rauwheid. Gelukkig zijn de contrasten tussen de nummers nog net zo groot als op de eerste plaat. Die eigenwijsheid is wat LCD Soundsystem boeiend houdt, maar vervlakking ligt op de loer.
Dat is geen wonder. Murphy mag dan graag schermen met ‘punk’ en onaangepastheid (zoals hij in het tekstje op zijn myspace-account) inmiddels is hij toegetreden tot de gevestigde orde. Dat geeft niks, zolang hij maar goede platen blijft maken. Sinds de aanslagen van elf september 2001 durft hij niet meer de volledige naam Death from Above te voeren, maar gebruikt hij nog slechts het DFA-acroniem. Toch voerde hij een proces tegen het Canadese dance-noise-duo Death from Above, wegens de naamsgelijkheid. De Canadezen moesten hun naam veranderen, en ze waren boos, getuige hun website.
Fuck DFA Fuck James Murphy we declare Jihad on them holy war ending in their death and dismemberment. James Murphy is a selfish piece of fuck that will burn in the flames of a specially dedicated rock and roll jihad. If I had the resources I would fly a plane in his skull.
Misschien kan Murphy er wat mee als tekst voor een punksong op een net zo dansbaar, maar hopelijk iets rauwer derde album.
Links
http://www.myspace.com/lcdsoundsystem - luister naar nummers van Sound of Silver
http://www.lcdsoundsystem.com/video.html - videoclips van LCD’s beide platen. Aanrader: making of-video van north american scum. De regisseur met hippe haarband roemt aanvankelijk de invloed van Murphy op het artistieke proces. Na een paar draaidagen met een halfdronken band denkt hij daar iets anders over.
http://www.myspace.com/therapture
http://www.myspace.com/hotchip
The Rapture en Hot Chip ‘dance-punk’ van Murphy’s DFA-Records