De Europese Unie vertoont de eerste ouderdomsgebreken. De vergrijzing van de bevolking hangt als een donkere wolk boven het oude continent. De economische tegenwind verhevigt. Zelfs sterke landen als Duitsland en Frankrijk dreigen de financiële afspraken van de Europese Unie dit jaar niet te halen. Onlangs kwam de Europese Commissie met haar jaarlijkse Broad Economic Policy Guide lines, boordevol adviezen om het rustiger aan te doen. Vooral de pensioenstelsels van de lidstaten krijgen volop kritiek. Het moet maar eens afgelopen zijn met de dure vut-regels, de pensioenleeftijd moet omhoog en er moeten pensioenfondsen komen. Hoewel de Nederlandse pensioenfondsen geld hebben verloren op de beurs en onlangs opnieuw waarschuwden dat de premies omhoog moeten, zit Nederland er verhoudingsgewijs nog warmpjes bij. Veel landen hebben geen fondsen, terwijl de vergrijzing daar net zo goed toeslaat.

Precies dit moment hebben de circa twintigduizend ambtenaren van de Europese Commissie uitgezocht om een beetje te staken tegen een zeer milde versobering van hun pensioenstelsel. Nu hebben zij na 35 jaar recht op volledig pensioen. Een aantal landen, waaronder Nederland, wil dit oprekken tot veertig jaar. Deze aanpassing valt weg in de poel van luxe waarin de Europese ambtenaren soppen. Zij betalen slechts een derde van hun pen sioenpremie, de werkgever (de lidstaten) betaalt twee derde. In de meeste werksituaties is het fiftyfifty. De EU-salarissen zijn om te smullen. Iemand die net van de universiteit komt, krijgt onmiddellijk zo’n vierduizend euro netto. Daarna overstijgt het salaris rap dat van de Nederlandse minister-president die, zeker de laatste weken, toch meer uren maakt. Oftewel: vergelijkbaar met bijna drie ton guldens bruto per jaar. Daarbij zijn de woonlasten in Brussel een schijntje vergeleken met Amsterdam of Den Haag. De parkeergarage onder de Commissie staat niet voor niets vol met open bolides.

Je zou zeggen: mondje dicht en hopen dat we niet opvallen. Maar nee. Europees commissaris Neil Kinnock, die over de personeelsaangelegenheden in Europa gaat, reageerde opmerkelijk mild op de staking. Bezuinigen? Ben je mal. Volgens hem is het voorstel helemaal niet nodig omdat er in het meerjarenplan voldoende geld beschikbaar is voor de huidige pensioenrechten. Laten we vooral niet vooruit kijken. De Europese instituten werken met een omslagstelsel. Met andere woorden: het huidige bataljon ambtenaren betaalt rechtstreeks het pensioen van de vertrekkers. Maar het Europese ambtenarenapparaat dijt uit. Na de uitbreiding in 2004 komt er onherroepelijk een flinke groep bij. Die willen allemaal dezelfde gebraden haantjes als hun twintigduizend collega’s. Dus dat wordt sparen.