De film Kusamas Self Obliteration (1967), is onderdeel van de expositie van Lily van der Stokker, die op uitnodiging van Bureau Amsterdam, de vrijbuiterige dependance van het versufte Stedelijk Museum, uit de collectie van dat museum een aantal werken uit de jaren zestig koos en naast haar eigen werk plaatste.
Het is een en al vrolijkheid en luchtigheid op de tentoonstelling. Naast haar eigen werk, drie grote muurschilderingen en een aantal kleinere tekeningen, koos Van der Stokker onder andere werk van sixties-helden Niki de St. Phalle, Wim T. Schippers, Daan van Golden en Robert Indiana. Heel veel love, rare vogels en lieve bloemen, maar de waanzin ligt op de loer.
Yayoi Kusama, de maakster van boven beschreven film, belandt in een inrichting waarna er lange tijd niets van haar wordt vernomen.
Niki de St. Phalle kwam juist uit de inrichting toen haar psychedelische en/of psychotische tekeningen door een schaamteloze exercitie van kunstnepotisme (een samenwerking tussen haar toenmalige levensgezel Tinguely en de museumdirecteur Pontus Hulten) met succes in de kunstwereld werden gelanceerd. De gekte inmiddels overwonnen legt De St. Phalle zich nu al jaren toe op herhaling van het vleugje oorspronkelijkheid dat haar vroegere werk had. Ze doet dit met een gulzigheid waarbij zelfs de grote uitverkoper Corneille afsteekt als een toonbeeld van originaliteit en artistieke integriteit. Overal ter wereld vult zij speeltuinen en parken met haar driedimensionale frutsels. Rotterdam wordt het volgende slachtoffer, als daar over enkele jaren een dertig meter hoog beeld van Nana, de moederfiguur, zal verrijzen. Tijd voor weer een bombardement, zou je zeggen.
Van der Stokkers werk heeft uiterlijk veel met de hier getoonde hippiekunst te maken. Zachte vormen en een goede boodschap. Maar er is een groot inhoudelijk verschil. Waar het oude werk een wat naïef en door de geschiedenis achterhaald idealisme uitstraalt, heeft die schreeuw om zachtaardigheid bij Van der Stokker bijna iets wanhopigs gekregen. Het is de hardnekkige ontkenning van een wereld zoals die bij de gemiddelde journaalkijker bekend is. Voor dagelijkse kost als genocide, milieuproblematiek en economische- of midlifecrises is in haar werk geen plaats. Wanhoop en gekte, geboren uit onmacht, worden bezworen met zachte kleuren en lieve woorden. Het is dan ook geen wonder dat haar muurschilderingen het heel goed doen in de bedrijfskantines van menig kantoorgebouw.
Een taak van kunst kan zijn het publiek te confronteren met elementen van de werkelijkheid waarvoor men liever zijn ogen sluit. Van der Stokker doet het omgekeerde en tovert een sprookjeswereld vol onschuld en gefluisterde aanhankelijkheid. Het is geschilderde prozac.
Easy looking voor wie zijn ogen liever halfgesloten houdt. Fascinerend om te zien hoe deze wanhoop van de nineties zich verhoudt tot het ludieke optimisme van de jaren zestig. Al met al is deze gelegenheidspresentatie van nieuw en historisch werk een uitstekend initiatief van conservator Leontine Coelewij, dat het verdient om in andere combinaties te worden herhaald. With love,

  • Roommates, hedendaagse kunst in achttiende-eeuws interieurmuseum met werken van o.a. Lily van der Stokker, Lisa May Post, Barbara Visser, Aernout Mik, e.a. Museum van Loon, Keizersgracht 672, Amsterdam. T/m 4 oktober 1998. Open: maandag t/m donderdag van 11.00 tot 17.00 uur.
  • Kiss the future. Nieuwe mode van U2-kleermaker Walter van Bierendonck, die niet ophoudt bij een t-shirt. Museum Boijmans-Van Beuningen, Rotterdam. T/m 15 november 1998. Open: dinsdag t/m zaterdag van 10.00 tot 17.00 uur, zondag van 11.00 tot 17.00 uur.