Accra – De conferentiezaal van het extravagante Kempinski Hotel in Accra, Ghana’s metropool, stroomt vol. Op het podium staan vier luie stoelen waar de drie aanwezige ambassadeurs alvast in plaatsnemen. ‘Ghana Beyond Aid’, prijkt in koeienletters boven hun hoofden. Als de Ghanese vice-president Bawumia en zijn entourage binnenkomen, gaat iedereen staan, en na een paar handjes te hebben geschud, ploft hij neer in de vierde stoel. Snel wordt duidelijk waar de Ghanese elite vandaag voor gekomen is: de regering lanceert haar plan om het land volledig onafhankelijk te maken van ontwikkelingshulp.
De zaal valt stil als de vice-president van wal steekt. In zijn hoopgevende verhaal spoort hij de bevolking aan om een ‘actievere mindset’ aan te nemen. Zo moet er waarde toegevoegd worden aan ’s lands vele grondstoffen, en moet de effectiviteit van de agrarische sector drastisch omhoog. Ook doet hij een beroep op aanwezige investeerders om ondernemers toegang tot financiering te verlenen. ‘Alleen zo is een toekomst zonder ontwikkelingsgelden realistisch.’
Als de tweede man van het land met veel bombarie en flitsende camera’s de zaal verlaat, zijn de ambassadeurs van respectievelijk Denemarken, Nederland en Noorwegen aan de beurt. Allen onderschrijven de speech van de vice-president. Ze voegen eraan toe dat Ghana aan de hand van de private sector Afrika’s meest aantrekkelijke land voor investeerders kan worden.
De sfeer is opgetogen als de zaal na een inspirerende ochtend leegstroomt. Een welvarende toekomst lijkt voor het grijpen. Eenmaal buiten rijden landrovers met geblindeerde ramen af en aan, terwijl het dagelijks leven op straat verder gaat. Tro-tro’s, busjes die als openbaar vervoer dienen, staan afgeladen met reizigers in de file. Vrouwen lopen met emmers op hun hoofd tussen de stinkende uitlaten door en kloppen op de autoruiten om hun handelswaar te verkopen.
Aan ondernemerschap en actieve mindsets is op straat duidelijk geen gebrek, wel aan een overheid. De verschillen tussen arm en rijk zijn voor iedereen zichtbaar. Hier werd binnen de veilige muren van het Kempinski Hotel, waar het investeringsklimaat overigens een stuk aangenamer is, met geen woord over gerept. Of de vrouwelijke verkopers de plannen van de regering in hun portemonnee gaan voelen, lijkt twijfelachtig. En de gedeukte tro-tro’s zullen het voorlopig moeten doen zonder financiële steun uit de private sector.