Vrouwen en senioren doen er goed aan deze weken wat extra te slapen. De komende jaren kan de nachtrust erbij inschieten. Zo moeten van minister Donner (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) in vier jaar tijd tweehonderdduizend mensen die nu langs de zijlijn staan de arbeidsmarkt op. In het vorige week gepresenteerde Beleidsprogramma van het kabinet-Balkenende IV lezen we dat het vooral om etnische minderheden, ouderen en vrouwen gaat.

Met name die laatste twee groepen krijgen nieuwe opdrachten. Vrouwen moeten meer uren per week gaan werken. Tegelijkertijd waarschuwt het kabinet voor de dreigende afname van het aantal vrijwilligers en mantelzorgers. Het prijst het project 1001Kracht, dat deelname van vijftigduizend extra vrouwen in het vrijwilligerswerk nastreeft. Ondertussen moet ook het kroost beter worden opgevoed. De beter toegankelijke kinderopvang is nog geen vervanging voor deugdelijk ouderschap. Met weemoed zullen vrouwen terugkijken op vervlogen tijden toen ze slechts dubbel belast werden.

Ook van de ouderen van dagen wordt verwacht dat ze de handjes laten wapperen. Net als vrouwen zijn zij cruciaal voor het vrijwilligerswerk. Senioren moeten eveneens langer doorgaan met werken. Wie het werkzame leven achter zich laat, kan gekoppeld worden aan een inburgeraar, zo luidt een van de talloze ideeën in het Beleidsprogramma. En niet vergeten: ten minste één dag per week op de kleinkinderen passen.

Niemand zal de maatschappelijke uitsluiting ontkennen van veel burgers, vaak allochtone vrouwen. En met een economie die nu weer op volle toeren draait, blijkt eens te meer dat Nederland een groot leger structureel werklozen kent van ruim één miljoen manschappen. Maar én tien procent meer arbeidsparticipatie én vijftigduizend vrijwilligsters? Het zijn cijfers met een ambitieniveau dat in een sovjetvijfjarenplan niet had misstaan. Participatie – het wondermiddel tegen alle kwalen, van segregatie tot vergrijzing, dat op een heuse top op 27 juni zal worden afgehandeld – is in zo’n context van druk van bovenaf een misleidende term. Laten we het eerlijker ‘mobilisering’ noemen.

Gij zult vrijwilliger zijn, luidt het elfde gebod van de christen-democratie. Dat nu is problematisch. Meer betaalde arbeid, meer vrijwilligers en meer informele zorg voor elkaar – het is gewoon niet allemaal mogelijk.

De oorzaak van dit gebrek aan realiteitszin ligt bij de twee gedachten waarop het voorgestelde kabinetsbeleid hinkt. Aan de ene kant is er de vooral in de jaren negentig onder Paars zichtbare trend: iedereen werkt en de reproductie, de zorg voor het huishouden, wordt commercieel uitbesteed. Een betaalde poetshulp hier, crèches daar en eens per jaar een bij een commercieel bureau ingekocht, geheel verzorgd kinderfeestje. Aan de andere kant schemert heimwee door naar de al dan niet fictieve jaren vijftig, met een strikte rolverdeling tussen kostwinners die geld in het laatje brachten en huisvrouwen en gepensioneerden die zorg droegen voor de opvoeding, het buurtwerk en de sportvereniging.

Natuurlijk is ook een geëmancipeerde variant mogelijk. Via een flinke arbeidstijdverkorting kan iedereen minder werken en meer zorgen. Maar dat lijkt, gezien de toon van het Beleidsprogramma, voorlopig geen optie. De Chinezen staan tenslotte aan de poort.

Nog voordat het nieuwe kabinet goed en wel aan de slag is, dreigt het zich zo te verslikken. Onder het bewind van CDA, VVD en D66 was de koers helder. Veel markt, bezuinigingen op de publieke sector en vrijwilligers als stoplap om de onvermijdelijke wantoestanden toe te dekken. In de zorg en in het welzijnswerk werden professionals vervangen door vrijwilligers. De Wet Maatschappelijke Ondersteuning was tekenend voor het samengaan van christen-democratisch en liberaal denken. Wie zorg behoeft, moet eerst in de eigen omgeving kijken of daar niet iemand kan helpen.

En kijk eens aan, als je op sociaal gebied niets belooft, is ieder rondje dat een vrijwilliger met oma in de rolstoel rijdt pure winst. Balkenendes nieuwe kabinet draait dit alles niet terug. Maar het beleid is op aandringen van PVDA en ChristenUnie aangevuld met beloftes over een socialer Nederland. Dat schept verwachtingen, en dan is dat uurtje vrijwilligerswerk niet genoeg. Een echte publieke sector kost nu eenmaal geld. Maar geen partij die serieus over belastingverhogingen durft te beginnen. Zelfs de SP sprak tijdens haar verkiezingscampagne steevast over ‘een beter Nederland voor hetzelfde geld’.

De burger die het kabinet zich wenst, werkt vijf dagen per week, gebruikt de avonden voor sport, bijscholing, huiswerkbegeleiding en koffie schenken in het buurthuis en wijdt het weekend aan het gezin en het huishouden. Ongetwijfeld bestaat er ergens zo’n exemplaar. Maar het zijn er geen miljoenen. Aan het einde van de kabinetsperiode zal daarom blijken dat dit vijfjarenplan één cruciale voorwaarde voor succes ontbeert: Nederland is de Sovjet-Unie niet. Dus zullen bij de volgende verkiezingen de Rekenkamer en het parlement fijntjes wijzen op de ambitieuze voornemens en het gevoerde beleid kraken. Waarop het vertrouwen in de politiek opnieuw een dieptepunt bereikt. Wie wil er dan nog meedoen?

beeld Milo
……………………………………………………………………………………………………………………….
Reacties:

Er is weinig sociaal(s) meer in dit zgn. sociaal cccchhhhhhhhhristelijke kabinet te bekennen. Honderd dagen onder de mensen hebben een slap regeerplan als resultaat. Brave, cccchhhhhhhhhristelijke aandoende woorden, maar de daden blijven uit. Bos loopt er slaafs achteraan, praat ook al cccchhhhhhhhhhristelijk en droeg deze week tijdens het debat zelfs een das. Van hard werken ga je niet dood. Je hebt je te pletter gewerkt om er op je 60ste of 65ste uit te kunnen, braaf je belasting betaald, je pensioen opgebouwd, kortom je verdient je duur betaalde ouderdoms vrijheid.

Allemaal hard aan het werk: we mogen vooral niet het land van sodom en chamorra worden. De moraalridders in Den - Haag zullen daarvoor zorgen. We mogen niets, we moeten alles.

De ideologie van de PvdA? Wat is dat? Bidden?

Ondertussen komen ze met het plan de ontslagmogelijkheid te vergemakkelijken. Prima, maar dan gaat ook iedereen daaraan meedoen en ontvangt NIEMAND meer wachtgeld: dames en heren (ex) policiti!!

Ellen ten Bruggencate
Rotterdam
http://vert-el-sels.blogspot.com/

22 juni 2007

……………………………………………………………………………………………………………………….
Pvd Arbeid?…

De vraag is of PvdA de afgelopen jaren wel voldoende is opgekomen voor belangen van de Arbeid?..

  • hedge fondsen zijn al jaren actief in Nederland (Stork, VNU, ABN Amro etc). Waarom niet net als in Frankrijk werknemers (arbeid) meer invloed geven in ondernemingsbesturen?
  • Grenzen open voor oost europese werknemers. Waarom niet eerst voldoende werk maken van de belangen aan de onderkant van de arbeidsmarkt en een goede opvang voor onze \‘gasten\’?
  • In 2001, 2004 en 2007 heeft de PvdA ingestemd met belastingverlagingen voor de rijken. Hadden die miljarden niet beter geinvesteerd kunnen worden in armoedebestrijding en onderwijs voor onze (Arbeid) achterban?
  • Waarom wel oproepen tot loonmatiging van onze achterban (Arbeid) maar zelfverrijking aan de top toestaan?
  • etc

Op al deze terreinen staat de PvdA dichter bij VNO NCW dan bij de FNV!

Kortom: heeft de PvdA in het spanningsveld tussen Arbeid en Kapitaal wel voldoende vaak de belangen van Arbeid beheerd?

De kiezer heeft meermalen het antwoord gegeven, zaak is om aan het antwoord gehoor te geven..

voor een breder perspectief:
de 3 grootste nederlagen uit de partijgeschiedenis:
Melkert (21 zetels)
Bos (33)
Kok (33)
overeenkomst: de ideologische veren afgeschud
grootste 3 overwinningen:

1977 53 zetels
1986 52 zetels
1956 50 zetels

overeenkomst: een duidelijke sociaal democratische koers, opkomen voor de ´Arbeid´
De geschiedenis is een goede leermeester…

Dirk, 20 juni 2007