«In werkelijkheid is er meer reden om ons over ‹de onbeschrijflijke slechtheid van het Opperwezen› te verbazen, heeft Karel van het Reve koeltjes vastgesteld. Objectief gezien heeft hij immers een zonderegister waarbij gepatenteerde dictatoren als Idi Amin zouden verbleken. (…) Met name tegenover de joden, zijn uitverkoren volk, constateer ik op mijn beurt. Wat je maar uitverkoren noemt. Veertig jaar liet hij hen door de Egyptische woestijn zwerven alvorens zij het Beloofde Land mochten betreden. Daarna werden zij in de Babylonische ballingschap gevoerd, wat bepaald geen pretje was. Bij Gods genade mochten zij naar Israël terugkeren, waarna zij, een paar decennia na de affaire-Jezus, door de Romeinen in de diaspora werden gejaagd. Tweeduizend jaar lang werden zij door de volkeren van aller Heren landen gediscrimineerd en vervolgd, totdat zij uiteindelijk in de klauwen van Adolf Hitler vielen. (…) Met zijn paradijsvloek viel en valt nog wel te leven. Maar met Auschwitz heeft Hij werkelijk zijn eigen glazen ingegooid.»